ایستگاه بعد ... ناکجاآباد

چند روز پیش خبرنگاری از وزیر آ.پ درباره ی جمعیت زیاد کلاسها پرسید و جواب شنید هنوز به خط قرمز نرسیده! خبرنگار پرسید خط قرمز چند نفره؟ و جناب وزیر جواب دادند با توجه به شرایط و منطقه فرق می کنه . و گفت اگه جمعیت خط قرمزی باشه و تو کیفیت آموزش اثر بگذاره حتما رسیدگی می کنن !

با این تفاسیر برای ما 40-45 دانش آموز گویا طبیعیه !!!! و ما معلمها غیر طبیعی و ناشی هستیم که نمی تونیم هر روز به این 40 و خرده ای دانش آموز سرمشق بدیم و مشق هاشون رو ببینیم .

چندتا دانش آموزم مداد رو درست دستشون نمی گیرن ولی اینقدر وقت ندارم که بشینم کنارشون و مداد دست گرفتنشون رو تصحیح کنم ! اینقدر جمعیت کلاس زیاده که تا یه دور تو کلاس بچرخم و هر کس فقط یک کلمه جلوی چشمم بنویسه یا بخونه یا ... زنگ تموم شده!

چند روز پیش چشمم افتاد به این صفحه ی دفتر مدیریت کلاسی (که درباره ی خود دفتر هیچی نگم بهتره !) :

باید 25 جلسه ی آموزشی داشته باشیم !← ما 15 جلسه داریم

زمان هر جلسه ی آموزشی 45 دقیقه ← برای ما 60 - 70 دقیقه!(طبیعتا اون یک ربع 20 دقیقه ی انتهای هر زنگ رو نمیشه به عنوان یک جلسه ی آموزشی به درس و فعالیت جدیدی اختصاص داد!)

باید 4تا زنگ تفریح 20 دقیقه ای داشته باشیم ← ما 2 تا 30 دقیقه ای داریم

تلفیق زمان دو جلسه آموزش و حذف زمان استراحت بین آن ها مجاز نیست!

...

البته این موضوع فقط برای مدرسه ی ما نیست و من هیییییییچ مدرسه ای رو نمی شناسم 5 زنگه یا حتی 4 زنگه باشند !

...

جمعیت بالا(که هنوز به خط قرمز نرسیده) و این تعداد جلسات(که مطمئنا مجاز و کاملا قانونی هم هست) ممکن نیست رو کیفیت آموزش اثر نامطلوب بذاره ! اشکال از ماست که تعریفمون از مطلوب و نامطلوب اشتباهه!

...

تنها آرزوی آموزشیم اینه که برم تو یه روستای کوچیک معلمی کنم ! اون طور که دوست دارم :)

...

به قول بعضی ها ، به قول آقامون سعدی و به قول ما ، به قول سعدی بزرگ:

ترسم نرسی به کعبه، ای اعرابی

این ره که تو میروی به ترکستان است

ما و حافظ

امروز که روز حافظ بود کلیپی دیدم که ...

از مردم می پرسیدن حافظ رو می شناسین ؟ جوابها: بله ، قطعا!شاعر محبوب من ! غزلسرای محبوب من !

مادر یکی تو دوران بارداری براش حافظ می خونده!(چه مادر فرهیخته ای !... البته به این دختر نمی اومد مادری چنان داشته باشه!)

جوانک مزلّفی گفت : آقا این چه سؤالی بود؟ مگه میشه نشناسیم؟

یکی دیگه شون : احساس می کنم یه موقع هایی من بودم به جای اون که نشستم اون شعره رو گفتم!!!! و گفت که بر عکس مردم که شب یلدا میرن سراغ فال حافظ من همیشه میرم سراغش!

همون جوانک مزلّف یه نقل قولی از گوته کرد که اولا نمیدونم درسته یا نه و در ثانی اسم گوته رو گوتر تلفظ کرد!!! نقل قول:من یه چوب معلقم تو اقیانوس علم حافظ!

حرف از خوندن شعری از حافظ شد ، زبانها به لکنت افتاد و به هم پاس دادن و همون جوانک پرادعایی که می گفت این چه سؤالیه؟ گفت چون درگیر ساختن فیلمه اسم خودش رو هم یادش نمیاد . (کاش فیلم ساختن از یادت بره! جالبه جمله ی گوتر[!] رو به یاد داشت !) اونی که همیشه سراغ حافظ می رفت فکر می کرد تا یه شعر خوب پیدا کنه که نکرد و خیلی هاشون که حتی بیت" الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها " رو هم نمی تونستن درست بخونن!

خانمی "بنی آدم اعضای یک پیکرند"  رو خوند و گفت همه بلدیمش! شعر سعدی رو خوند! اینم لابد اینقدر تو شبکه های مجازی دیده که میگن سر در سازمان ملل زده شده!!!!

خانمی که مادرش تو دوران جنینی براش حافظ می خونده یاد "یوسف گم گشته باز آید به کنعان " افتاد که گویا تو فالش همه اش می اومده و نمیدونست این یوسف گمگشته کِی قراره بیاد؟(یعنی باور کن حافظ خوندن مادرش تو دوران بارداری هم کشکه و ساخته و پرداخته ی ذهن بیمار و معیوب و خودکم بین دختر نابغه اش!)

دیوان رو دادن تا از رو بخونن ! و اون جوانک مزلّفِ چِندِش ، کتاب رو داد دوستش با این بهانه که من هر وقت فال می گیرم کج در میاد(کج خودتی مردکِ پرادعای پوچ! مثلا خیر سرش فیملساز هم بود! یه بیت از معروفترین شاعر کشورش نمیتونه بخونه اونوقت از گوته ! نقل قول می کنه !!! حالا پای حرفش بشینی خودش رو تافته ی جدابافته ای میدونه بین ما ایرانی های جهان سومی و از فرهنگ بالای اروپایی ها و امریکایی ها ساعتها برات وراجی می کنه ها اما وقتی ازش بخوان یه شعر از فردوسی ، حافظ ، مولوی بخونه لال میشه!!)

و دوستش و بقیه ... واااااااااااای فاجعه !

یعنی حتی از روی کتاب هم نمی تونن شعر رو درست بخونن!

***

قبلش تو یه کلیپ دیگه بخشی از نامه ی امیرالمؤمنین به مالک رو دادن مردم بخونن و بگن از کیه؟

جوابها:

- کار کارِ داخلی نیست !بالا بریم پایین بیاییم جهان سومی هستیم !اینا مالِ جهان اوله! (شکر خدا امیرالمؤمنین رو ناخواسته جهان اولی شمرد نه مثل خودش جهان سومی و عقب افتاده!)

- منشورای این جوری از کوروش یا داریوشه !چون که حرفهای بزرگ رو اصولا اینا میزنن !(مطمئنا نمیدونه تنها نوشته ای که از کوروش مونده همون منشور معروفه که اصلش رو هم ندیدیم و سواد خودمون هم که به خوندنش نمی رسه و ترجمه اش هم فوق فوقش تو یه نصف کاغذ A4 جا میشه و بنا به گفته ی آگاهان اصلا درباره ی این موضوعات نیست و خلاصه دُکّونیه که ازش کتابها در آوردن به اسم جملات کوروش!)

و چند تا اسم خارجی (احتمالا تو کتابهای درسی شون دیدن!) چه گورا ، گاندی و ...

***

گویا نه ایرانی هستیم نه مسلمون ...

من ز جنس پیچکم اما دریغ ...

و به پیچک فرمود:

نرده را زیبا کن !

عکس هم که معلومه تزئینیه!

هر جا گل پیچک می دیدم ، راهم رو کج می کردم تا از کنارش رد بشم . همیشه مسحور زیبایی و لطافت و طراوت این گل بودم و اگه موقعیت فراهم بود بهش نزدیک می شدم و لابه لای گلها و گلبرگهای قلبی شکلش رو می گشتم تا تخم این گل خوشگل رو پیدا و جمع کنم .

تقریبا هر سال هم تو حیاط می کاشتمش ولی از اونجایی که باغچه ی نُقلی خونه ، زیر سایه ی درخت انگور بود ، هیچوقت پیچک هام به گل نمی نشست . تا اینکه پاییز سال گذشته مردان خونه که ادعا می کردن استاد باغداری و کشاورزی هستند ، اقدام به هرس کردن درخت انگور مذکور کردن و از اونجایی که خیلی استاد بودن دقیقا شاخه های اصلی رو زدن و تو بهار درخت انگور رشد نکرد که نکرد .. به لطف شاهکار آقایون امسال حتی یک خوشه انگور هم ندیدیم عوضش باغچه ی زیر درخت ،روی آفتاب رو دید و پیچکهام دور تنه ی انگور پیچیدن و به گُل نشستن. 

گلهایی با رنگهایی متفاوت که دیدنشون هر صبح حال آدم رو خوب می کنه!

هر چند حسرت داشتن شمعدونی های شاداب هنوز رو دلمه ولی یاس رازقی و پیچک از اتفاقات خوب بهار امسال بود ... تا باد چنین بادا !

پ ن: عجب پاییزی شده امسال ! مهر هنوز به نیمه نرسیده زمستون با برف و بارون و سرما سرزده سر رسید.

بارون دیروز و دیشب خیلی خوب بود . دیروز بچه ها کنار پنجره ی کلاس جمع شدن تا بارون رو ببینند . جالبه روشن کردن بخاری تو مهر ! (اوایل مهر اینقدر هوا گرم بود که یکی از اولیا یه پنکه آورد برای کلاسمون ولی پنکه آوردن همان و خنک شدن هوا همان!)

*****

من ز جنس پیچکم

اما دریغ

در مسیر باد

می رویانی ام

حسرت ها ...

پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل
یا مرتضی علی پسری داشتی چه شد ؟

 

پیغام علقمه به نجف برد جبرئیل
یا مرتضی علی قمری داشتی چه شد ؟

...

پ ن1: چهارشنبه 5 مهر جایی دست و پام بند بود درست تو چند کیلومتری محل تشییع شهید پاسدار محسن حججی . شاید 15-20 دقیقه فاصله بیشتر نمی شد ولی من نتونستم برم و حسرتش رو دلم موند ... بعدش دیگه حس و حال به روز کردن وبلاگ رو پیدا نکردم ...

پ ن2: اگه هیئت، محله، شهر یا هر کس و هر جای دیگه ای بتونه به عزاداری خانمها سر و سامان بده میشه امیدوار به درست شدن مراسم عزاداری شد ...

یکی محض رضای خدا این خانم ها رو از تو خیابون و اطراف هیئت ها و دنبال دسته های عزاداری جمع کنه (ایضا آقایون تماشاچی و پلاس تو خیابونها رو!)...

کاش تو همه جا مثل عزاداری حزب الله لبنان یه خیابون خانومها عزاداری می کردن یه خیابون آقایون . اونطوری شاید کمتر شاهد این صحنه های عجیب و غریب تو روزهای عزای حضرت اباعبدلله باشیم ... (موضوعی که هر سال سرش حرص می خورم و سال به سال دریغ از پارسال!)

هر چند عزاداری هیئت های بزرگی مثل حسینیه و زینبیه اعظم زنجان و اردبیل و شهرهایی که گاهی تو تلویزیون می بینیم تا حدودی موفق شدن زنها رو از تماشاچیِ مخلّ مراسم بودن خارج کنن ، امسال شکر خدا دسته ی عزاداری دانشگاه امام صادق علیه السلام تو تهران هم سعی کردن و عزاداری پاکیزه ای رو اجرا کردن . دسته ی روز تاسوعا و عاشورای این مسجد اگه گسترش پیدا کنه ان شاءالله حال عزاداری هامون تا حدودی بهتر میشه .ان شاءالله

***

عمری به جز بیهوده بودن سر نکردیم

تقویم ها گفتند و ما باور نکردیم

در خاک شد صد غنچه در فصل شکفتن

ما نیز جز خاکستری بر سر نکردیم

*

دل در تب لبیک ، تاول زد ولی ما

لبیک گفتن را لبی هم تر نکردیم

حتی خیال نای اسماعیل خود را

همسایه با تصویری از خنجر نکردیم

*

بی دست و پاتر از دل خود کس ندیدم

زآنرو که رقصی با تن بی سر نکردیم

قیصر امین پور

مبصر کلاس

امروز جشن شکوفه ها داشتیم .   5 تا کلاس اول داریم هر کدوم 40 نفر!!!!!!

بله گویا امسال باید معلمی رو تعطیل کرده و فقط سعی کنیم مبصر خوبی باشیم!

خدایی چطور میشه هر روز به 40 نفر سرمشق داد ، مشق 40 نفر رو دید ، اشکالات 40 نفر رو رفع کرد ، از 40 نفر درس پرسید و هر روز یک یا چند تا مفهوم و موضوع از ریاضی و فارسی و علوم و قرآن و هنر و ورزش رو تدریس و ارزشیابی کرد و مطمئن شد که بچه ها یاد گرفته اند (بچه های کلاس اول بیشترین احتیاج رو به کمک و توجه معلم دارند و نمیشه مثل مقاطع و پایه های بالاتر خیلی به اختیار خودشون باشند ، حداقل تو ترم اول) ،  هفته ای حداقل 2-3تا املا گفت و املای 40 نفر رو تصحیح کرد و متناسب با هر دانش آموز یه جمله ی توصیفی برای هر املا نوشت ، ماهی چندتا آزمون ریاضی و فارسی و علوم و ... گرفت ، هر هفته حداقل 40 تا برگه ی تکلیف رو تصحیح کرد و بازخورد توصیفی مناسب داد ، البته همه ی این برنامه ها طبق فرمایش حضرات مسئول و برنامه ریز خجسته دل باید دانش آموز محور هم باشه ! علاوه بر اینها به 40 نفر درست نشستن و راه رفتن و حرف زدن و فکر کردن و ... یاد داد ، براشون کتاب خوند و باهاشون بازی کرد و  روابط اجتماعی سالم و احترام به قانون و دوست داشتن وطن و ارزش کار و  هزار تا ارزش و هنجار دیگه رو هم یاد داد.

 

و البته همه ی این کارها رو باید کسی انجام بده که هشتش گرو دوازدهشه و شأن اجتماعیش پامال و دیگه اعصابش تحمل فشار بیشتر رو نداره!

اون هم با این اوضاع که باید 25 زنگ آموزشی رو تو 15 زنگ جا بدیم (3 زنگ بیشتر در روز نداریم )!راستی چه جوری میشه؟

***

مدرسه مون مثل خیلی از مدارس دیگه کمبود معلم داره . اون هم معلم کلاس اول . هنوز تکلیف اون کلاس خالی معلوم نیست  .  مدیر می گفت شاید مجبور بشه خودش تا مدتی اون کلاس رو اداره کنه! بیچاره تر از ما و بچه های کلاسمون بچه های اون کلاسی هستند که معلم ندارند !

چاره اش که معلومه ساختن مدارس بیشتر و استخدام معلم بیشتره اما ...

اگه مدرسه بسازن و معلم بیشتری استخدام کنن اونوقت کی حقوق نجومی بگیره و کی موجودی صندوق ذخیره ی فرهنگیان یا دیگر صندوقهای معظم رو تخلیه کنه؟!!!!

باورتون میشه همین شورای 21 نفره ی شهر تهران تو این قحطی و نیستی بودجه یک میلیارد تومن وجه رایج مملکت رو از بیت المال برداشتن دادن برا خودشون نفری یه پژو پارس و یه تبلت 5 میلیونی خریدن؟!!!!!!

میدونین با یکی دو میلیون به راحتی میشه یه کلاس رو هوشمند کرد؟ یک میلیارد یعنی هوشمند شدن 600-700 تا کلاس ! یعنی حقوق یک سال 50-60 معلم تازه نفس! یعنی معلم داشتن 50 -60 کلاس تو یک سال و معلم داشتن حدود 2000 دانش آموز! ... یعنی...  بی خیال !

***

طبق فرمایش رئیس جمهور محترم تو سیزدهمین جشنواره ی شهید رجایی (همین دو سه هفته پیش!):

"این چه حرف غلطی است که کسی بگوید حقوق من کم است؟ / چه کسی مجبورت کرده بمانی؟ خب خداحافظی کن برو !"(+)

مجبورمون نکردن که تو این شغل بمونیم ! اگه از حقوق و شرایطش ناراضی هستیم می تونیم خداحافظی کنیم بریم !!!!!

***

با وجود همه ی اینا ، بچه ها چه گناهی دارن ؟ اگه میخواهیم فردامون بهتر از امروز بشه چاره ای نداریم جز تربیت همین بچه ها !

من که تصمیم دارم از اولیای بچه ها بیشتر کمک بگیرم برای بهتر شدن اوضاع!

شما چه می کنید؟

سقوط تدریجی

 سوار تاکسی شدم دیدم یه کاغذ چسبوندن بهش که کرایه : 2360 تومان!

بله دو هزار و سیصد و شصت تومان وجه رایج[!] مملکت !

دو هزاری که خب سهل الوصوله ! اون سیصدی رو هم بالاخره با یه ضرب و زوری میشه جور کرد . دویستی و صدی پیدا میشه هر چند با مشقت!

می مونه اون 60 تومن! پنجاهی که الان تو بساط گداهای سر چهار راههای مناطق فقیر و متوسط نشین هم پیدا نمیشه. (گداهای بالاشهری که برای کمتر از ۵ هزاری برات پشت چشم نازک می کنن و یه چیزی بارت میکنن که تا خونه سینه خیز بری!) به هر حال پنجاه تومنی هر چند کم ،ولی هست !

اما می رسیم به مهمترین بخش ماجرا یعنی 10 تومن ! ...ده تومنی که شاید فقط بشه تو بساط دستفروشهای بازار سِد اسمال که سکه و انگشتر و تسبیح قدیمی و عتیقه می فروشن نمونه هایی از ازش رو رؤیت کرد ! عتیقه رو هم که هر روز نمیشه کرایه تاکسی داد ! اونم به عنوان پول خرد!

طبیعتاً هیچ کس توان پرداخت همچین کرایه ی سنگین و سختی رو نداره و خیلی لطف کنیم ، نزدیکترین مبلغی که میشه پرداخت کرد یعنی 2400 رو تقدیم می کنیم .

 این از مایِ مسافر . برگردیم طرف راننده . اگه از این راننده هایی باشه که عادت داره مثلا به جای 2500 تومن 3000 از مسافر بگیره که هیچ ! اما فرض کنیم راننده از ایناییه که به حلال و حروم و شبهه ناک بودن ریال به ریال درآمدش حساسه!!! بیچاره میشه! بابت 40 تومن باقی مونده چه گِلی باید به سرش بگیره؟! ما مسافرا نمی تونیم یه دونه 10 تومنی ناقابل رو پیدا کنیم اون بنده ی خدا چطور برای هر مسافر 4 تاش رو پیدا کنه یا 2 تا بیست تومنی ؟!!!!!!(اصلا شما یادت میاد آخرین بار ۱۰تومنی و ۲۰تومنی رو کجا دیدی؟)

معتمدی و موسیقی ایرانی

صبح تلویزیون روشن بود و گلچینی از خندوانه پخش میشد . آخرش محمد معتمدی شعر ایران رو خوند با این دو بیت به یاد موندنی و دوست داشتنی :

ایران من! ای ریشه ی من، برگ و بر من

با نام تو، تاریخ پراست از اثر من

ایران من! ای عشق من، ای دار و ندارم

جان از تو گرفتم، به که جز تو بسپارم؟

(اینجا بشنوید+)

****

یادم افتاد بعد از دیدن اون برنامه ی معتمدی یه مطلبی درباره اش نوشتم . به وبلاگ که سر زدم دیدم یادم رفته از حالت پیش نویس در بیارم و همینطور منتشر نشده مونده . مثل نون بیاتی که دلم نمیاد دور ریز بشه میذارمش سر سفره!

****

داشت خندوانه می داد و من حال نداشتم و داشتم میرفتم بخوابم که رامبد گفت مهمون برنامه اش محمد معتمدیه! - محمد معتمدی همون خواننده ای که من عااااااااشق تصنیف "اسیر"شم ! -

برگشتم نشستم تو نزدیکترین جا به تلویزیون پای برنامه ای که خیلی حال خوب کُن بود . چند تا تصنیف و آواز خوند و چندتا دستگاه و گوشه ی موسیقی ایرانی رو  با ساده ترین و هنرمندانه ترین شکل معرفی کرد و من به این نتیجه رسیدم محمد معتمدی غیر از اینکه خواننده ی خوبیه ، معلم فوق العاده ای هم هست . با زبانی بسیار سهل و ممتنع دستگاه بیات ترک و بیات اصفهان و ماهور رو به منِ ایرانیِ موسیقیِ ایرانی نشناسِ مدعیِ ایران دوستی معرفی کرد .

پیشنهاد کرد فرصتی در اختیارش قرار داده بشه تا بتونه این دستگاه ها رو به مردم یاد بده که گویا قرار شد تو اپلیکیشن خندوانه این کار انجام بشه که به نظرم بهتر بود مثل همین برنامه ی خندوانه و از تلویزیون پخش میشد .

یکی از به یاد موندنی ترین آموزش هاش این بود که قبل و بعد از خوندن یه بیت آواز تو دستگاه بیات ترک(صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را ...) یه بخش از اذان مرحوم مؤذن زاده اردبیلی رو هم گفت و قشنگ فهمیدیم این که میگن این اذان تو دستگاه بیات ترک تو گوشه ی روح الامین گفته شده یعنی چی !

(مقایسه اذان مؤذن زاده و دستگاه بیات ترک)

محمد معتمدی خیلی خوبه خیــــــــــــــــــــــــــــــلی!

***

راستی مایی که اینقدر سنگ ایران رو به سینه می زنیم و رگ گردنی میشیم اگه یه گوشه ی اسم خلیج فارسمون سائیده بشه،  چند درصد از موسیقی هایی که میشنویم موسیقی اصیل ایرانیه؟ ایران که فقط کوروش و دیزی و کباب و هفت سین و امثالهم نیست .

اینطور که محمد معتمدی یاد میداد فکر نکنم یاد گرفتن اسم چند تا دستگاه و آواز(آواز ابوعطا ، شوشتری ، بیات ترک ، بیات اصفهان و دشتی) کار سختی باشه!

خودم موسیقی سنتی رو دوست دارم ولی اینها رو بلد نیستم . با یه جستجوی ساده به اینها رسیدم :

شور (مهمترین دستگاه و مادر موسیقی ایرانی، یاد ایام معروف تو این دستگاه خونده شده)، نوا (آلبوم نی نوای حسین علیزاده) ،  ماهور (یه دستگاه شاد ، مرغ سحر و ز من نگارم خبر ندارد رو به یاد بیارین) چهارگاه ( موسیقی انرژی بخش صبح، موسیقی سلام علیکم که اول صبح ها رادیو و تلویزیون پخش می کرد رو یادتون میاد؟) ، همایون که بهش دستگاه عشاق هم میگن (میخواهین گریه کنید ؟ یه تصنیف یا آواز تو این دستگاه رو امتحان کنید .شد خزان گلشن آشنایی ، اگر بار گران بودیم رفتیم ...) ، راست پنجگاه ( چشمه نوش افتخاری: دور از آن چشمه نوشم پند فرزانه به گوشم همه افسانه بوَد ) و سه گاه که نمونه اش میشه رسوای زمانه ی علیرضا قربانی که خیلی قشنگه!)

...

نمونه ی موسیقی هر دستگاه رو تو این سایت و این سایت می تونین بشنوین

...

طبق پیشنهاد دکتر یونس لینک موسیقی ها رو هم گذاشتم! :)

مرکز افتاد برون بس که شد این دایره تنگ

پنجشنبه با دوستان رفتیم برای جشن 4 سالگی دکتر سلام. این هم یه گزارش مختصر صرفا جهت ثبت در تاریخ :

مستند سازی

یه رسمی تو آموزش و پرورش هست به اسم "مستندسازی"! که این روزها مهمترین ابزار "طرح تعالی" هست که تو مدارس ما اجرا میشه!  که از بدِ روزگار و لق بودن پایه های آموزش و پرورش، شده از اساسی ترین و اصولی ترین رسوم آ.پ ، طوری که اگه انجامش ندی نصف عمرت که نه! کل عمر معلمیت بر فناست!

اما مستندسازی چیه؟(زیره به کرمان بردن هم خالی از لطف نیست ها! مخصوصا مایی که اصولا مرغ همسایه برامون غازه! و نازه!)

یعنی هر کار می کنی باید ازش عکس و فیلم تهیه کنی ! اینقدر این کار مهمه که گاهی تهیه ی عکس و فیلم، از خود موضوع مورد نظر مهمتر میشه تا جایی که گاهی مجبور میشی یه چیز موهوم و فعالیتی که انجام نمی گیره رو هم مستند کنی! (کارایی می کنیم ما که به عقل جن هم نمی رسه!!!)

چطور؟

مثلا شما معاون پرورشی مدرسه ات هستی . فرمالیته و صوری یه گوشه ی سالن مدرسه رو مناسب با مناسبت مورد نظر تزئین می کنی و ازش فیلم و چندتا عکس میگیری! هر چند اگه هیچ اعتقاد و علاقه ای هم به اون مسئله و مناسبت نداشته باشی! مهم سی دی ای هست که پر میشه!

چند تا دانش آموز میاری چندتا نقاشی با موضوع مورد نظر بکشند و ازشون فیلم و عکس می گیری ! (یا نه! اصلا چه کاریه؟ چندتا از اولیای بی کار مدرسه که معمولا تو مدرسه پلاسند رو دعوت میکنی بشینند و چند تا نقاشی خوب بکشند و رنگ کنند و بعد به اسم نقاشی بچه ها ازشون عکس می گیری! ) لازم نیست همه ی بچه های مدرسه رو درگیر اون موضوع کنی . همین که یه گروهی این کار رو انجام بدن و شما ازشون فیلم و عکس بگیری کفایت می کنه !!! چه معنی داره همه ی بچه ها درباره ی دفاع مقدس و دهه ی فجر و عاشورا و هفته ی کتابخوانی و هفته ی بهداشت و تربیت بدنی و ... بدونن؟ والا!

یا معلم کلاس هستی و با چند نفر از بچه ها هماهنگ می کنی تا فعالیت مورد نظر شما رو انجام بدن و شما فعالیت اونها رو ثبت می کنید ! اینکه آیا این فعالیت واقعا انجام گرفته یا اصلا در شرایط عادی کلاس قابلیت اجرا داره یا نه ، اصـــــــــــلا مهم نیست! (معلم نمونه ای سراغ دارم که یک ماه همه ی کارهای کلاسش تقریبا تعطیل بود برای تمرین یه ایده و طرح که برای استان یا نمیدونم کجا باید ارسال می شد. الکی نیست ... پای معلم نمونه ی کشوری شدن درمیون بود!!!!)

***

یه  جورایی همه چی انگار داره فرمالیته میشه . فکر کن تو یه عکس بزرگ سیاه و سفید ، تنها یه بخش کوچیکیش رنگیه ! همون بخشی که میخواهیم چشمها فقط اونجا رو ببینند!

***

هدف اولیه و اصلی مستند سازی احتمالا خیلی خوب بوده یا بهتره بگم احتمالا می شد از این مستندساهزی استفاده ی خوبی هم کرد! بالاخره هر معلمی حتما چند تا کار ابتکاری و خلاقانه داره که با تهیه ی فیلم و عکس از اون کارها بشه اون تجربه ی باارزش رو به بقیه انتقال داد . اما ...

هدف اصلی گم شد و مستندسازی وسیله ای شد برای ارزشگذاری بر فعالیت من معلم و معاون و مدیر و .... . هر چه مستندسازی پر بارتر و خوش آب و رنگتر ، اون مدیر و معاون و معلم و ... بهتر و نمونه تر ! (کاش حداقل این تجربیات در دسترس همه قرار می گرفت تا وسیله ای برای تعالی[!]واقعی کلاس و مدرسه میشد!)

باورتون میشه تو اینهمه سالی که من معلمم تا حالا هیچ مسئولی تو کلاسم ندیدم؟ هیچ کس نیومده بگه تو کلاس چه کار می کنی؟ اصلا چیزی به بچه ها یاد میدی یا الکی کارنامه رو سیاه می کنی و بچه ها باسواد و بی سواد میرن پایه ی بالاتر؟! البته منظورم از "کس" کسیه که کاربلد باشه و فقط برای دیدن دفتر کلاس و نتایج میرزابنویسی نیومده باشه ! که از این نمونه های بی خیر و بی خبر و پرت از حوزه و موضوع مورد بازدید ، هر از گاهی کسی پیدا میشه و بدون دیدن خود ما و کلاس و دانش آموزانمون، توی دفتر مدرسه میشینه و دفاتر بی خاصیت کلاس ها رو می برند خدمتشون ! ایشون هم برای خالی نبودن عریضه چندتا ایراد بنی اسرائیلی میگیره و میره ... بگذریم!

◇◇◇

چند وقت پیش یه عروسی دعوت بودیم . عروس و داماد هر دو معلم . 

جالب بود که مراسم عروسی شون به نظرم خیلی به این "مستندسازی "شبیه بود ! 

حنا و پخش شگونی که معمولا عروس و داماد تو سالن می چرخونند ، به دو سه نفر نزدیک جایگاه توسط عروس و داماد داده و فیلمبرداری شد، فیلم قطع و بقیه ی حناها معلوم نشد چی شد؟!

کیک عروسی رو فقط جلوی دوربین بریدند و به دو سه نفر کناریشون کیک رو دادند و فیلم قطع ؛ کیک بیرون !

(من هم که عااااااشق کیک و شیرینی خامه ای! موندم پس این کیک رو کی می خواد بخوره!)

این دو نمونه رو که خیلی تابلو بود من دیدم بقیه ی هنرنمایی ها رو مشاهده نکردم ! ولی جالب بود که هر دو با اینکه تازه معلم شدن ولی "مستندسازی" رو خوب یاد گرفته بودن !

میگم که مستندسازی اصلی اساسی تو آموزش و پرورشه!

****

فکر می کنم زندگی هامون هم شده ظاهرسازی و عکس و فیلم گرفتن برای نشون دادن به مردم .

متأسفانه زندگی هامون ، سفرهامون، گعده های دوستانه مون و ... خلاصه  شدن تو فیلم و عکس. و لذّت بردن از این موقعیت های عزیز ، زیر سایه ی اهمیت عکس گرفتن داره جایگاه خودش رو از دست میده .

به همه چی از دریچه ی دوربین نگاه می کنیم و لذت دیدن و حس کردن بدون واسطه را داریم فراموش می کنیم .

انگار خاطره ها و خاطره شدن ها برامون عزیزترند از واقعیت !

و اینکه "من" از همه چی مهمتر شده ! هیچ چی بیرون از "من" ارزش دیدن نداره . همینه که تو سفرهامون بیشتر از دیدن اون مکان ، حضور"من" رو تو اونجا ثبت می کنیم . تو رستوران و کافی شاپ مهم حضور"من" تو اونجاست و تو جمع شدن های دوستانه مهم وجود"من" تو اون جَمعه و ...

زندگی برای هیچ!

...

پ ن:

شاید برای اینه که قسمتهای پنهان زندگی مون واقعا اینقدر بی ارزشه که با بزرگنمایی و جلا دادن بعضی قسمتهای کم ارزش ، می خواهیم حواس خودمون و دیگران رو از دیدن واقعیت ها پرت کنیم!!!

عُمّالُکُمْ اَعْمالُکُمْ

بعضی چیزا اینقدر درد دارند و تلخند که جز با شوخی و خنده نمیشه تحملشون کرد! یکیش همین سلفی گرفتن نماینده های مجلسمون با اون خانومه!!! که ملت زهرش رو سعی کردن با طنز  و هجو و هزل بگیرن.

راستش من که عکسها رو نگاه میکنم از دیدن خنده ی غیرمعمول و ذوق نامتعارف حضرات چندشم میشه!

عکسها به خودی خود گویای عمق فاجعه هست ولی بعدش حضرات جهت انجام عمل متعارف این جور مواقع یعنی "ماست مالی" و "ماله کشی"! افاضه ی فضل میکنن که جلسه ی رسمی تموم شده بود و تو فضای غیر رسمی و تفننی این اتفاقها افتاده! فکر کن!

فرض کن جلسه ی خاص و به شدت رسمی ای داری . مثلا یه عروسی خاص با مهمونهایی که خیلی باید جلوشون شأن و شخصیت خودت و خانواده ات رو حفظ کنی اونوقت دقیقا آخر مراسم و وقت خداحافظی ، دایی ، عمو یا یکی از نزدیکان خییییییلی نزدیک صاحب مجلس تغییر فاز بده و با رکابی و پیژامه بیاد جلوی همون مهمون غریبه ها ژانگولربازی دربیاره و حرکات جلف و لوس از خودش صادرکنه! با این توجیه که مراسم رسمی تموم شده دیگه!!

البته حقّمونه! خلایق هرچه لایق! لیاقتمون همین نماینده ها هستن! ...

این نماینده ها رو که مریخی ها برامون انتخاب نکردن ! شاهکار خودمونن ! وقتی شرف ، عزت ، شخصیت ، صلاحیت ، تقوا و ... برامون بی ارزش باشه کسانی رو به عنوان نماینده انتخاب می کنیم که دقیقا همینها رو ندارن!

البته موضوع جدیدی هم نیست! یادمون نرفته عکس گرفتن جناب عراقچی از وندی شرمن و جان کری وسط یه جلسه ی رسمی!!! یادمون نمیره عکس گرفتن ذوقمرگناکِ دولتمردانِ ندید بدید و خجسته دلمون با اون هواپیمای وارداتی فکسّنی!!!!

...

2. حکایت

یک روز وقتی مدرّس از مجلس به خانه بازمیگشت، عدّه‌ای از مردم به منزل مدرّس ریخته با سر و صدای زیاد گفتند: آقا! این چه لایحه‌ای بود که امروز تصویب شد؟ خلاف مصلحت است.

 

مدرّس پاسخ داد: اگر بیست رأس اسب و الاغ و یک آدم را در مجلسی جمع کنند، و از آن‌ها بپرسند که ناهار چه می‌خورید، جواب چه می‌دهند؟

همه گفتند: جو 

مدرّس گفت: آن یک نفر هم ناچار است سکوت کند. این وکلایی که شما انتخاب کرده‌اید، شعورشان همین است... بروید آدم انتخاب کنید!

...

1. روایت

پیامبر عزیز و شریفمون^{صلی الله علیه و آله} می فرمایند:

   عُمّالُکُمْ اَعْمالُکُمْ، کَما تَـکونونَ، یُوَلّى عَلَیْکُمْ

کارگزاران شما [نتیجه]اعمال شمایند، هر گونه که باشید، بر شما گمارده (حکومت) مى شود.

پ ن: به قول قیصر : .... آبروی ده ما را بردند ...

راستی اگه این اتفاق تو یکی از کشورهای اروپایی ، آمریکا ، کره یا ژاپن می افتاد ، مردم چه عکس العملی نشون میدادن و این بازی با آبروی ملت چه تبعاتی برا اون نماینده ها داشت ؟!!! (جواب این سؤال فرق ما با اونهاست!)...

تو واکنشهای مردم به این عکس ها و سلفی ها، خانمی حرف قشنگی زد . گفت : من از دیدن این رفتارشون تعجب نکردم چون از این بیشتر ازشون انتطار نداشتم ! ... تمام!