"این غم ، الفت رو بزرگ کرده بود .کنارش که می نشستیم احساس کوچیکی می کردیم" جمله ای که فردوس ، درباره ی مادرش میگه!
◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇•◇
دوشنبه شب ، شبکه افق ، فیلم سینمایی شیار 143 رو پخش کرد.
فوق العاده بود! سیمرغ بلورین نوش جون عواملش ، علی الخصوص مریلا زارعی که کولاک کرده بود. بی نظیر بود تو نقش "الفت" ، مادری که 15 سال چشم انتظار پسرش بود ! مخصوصا صحنه ای که پابرهنه میره سراغ آزاده ای که خبر از پسرش آورده بود ؛ یا آخر فیلم ، صحنه ای که یونسش رو تحویل می گیره! یا ...(سه نقطه یعنی : همه جای فیلم! )
لهجه هاشون خیلی ساده ، روون و دلنشین بود و چقدر کمک کرد به باورپذیر بودن قصه! لهجه هاشون رو خیلی دوست داشتم! اصلا باورم نمیشه اولین فیلم نرگس آبیار باشه! ان شاءالله کارش به ساخت فیلمهای عشق های مثلثی ، مربعی و چندضلعی -خیانت و دروغ و امثالهم نکشه! (آمین )
◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆
قبل از عید بود که همسر برادرم ، سی دی فیلم شیار 143 رو آورد و با کلی تعریف و تمجید از فیلم ، خواست که حتما ببینمش ! منم که بنابه دلایلی نتونسته بودم برم تو سینما ببینمش از این کارش خیلی هم استقبال کردم .
تعطیلات عید گذشت ، ندیدم؛ فروردین تموم شد ندیدم ؛ اردیبهشت ، ندیدم؛ هر بار هم منو میدید می پرسید : دیدی؟ خوشت اومد؟ و من هربار: هنوز نه!!! دیگه خودش از رو رفت از بس این سؤال و جواب تکراری رو پرسید و شنید . اوایل خرداد که دوباره سراغ فیلم رو گرفت و همون جواب رو شنید ، فیلم رو ریختم تو لپ تاپ و سی دی رو دادم ، به این امید که بالاخره یه روز حوصله می کنم می بینمش !
اما حوصله نکردم که نکردم!
گفتم بشینم آسیب شناسی کنم ببینم چمه ؟ چه مرگمه که نمی تونم بشینم فیلم ببینم ؟!!!!