که عشق آباد سازد عاقبت ویرانه ی ما را
امروز دوازدهم ماه مبارک بود و تروریست ها شیرینی مهمانی خدا رو به کاممون تلخ کردن !
از صبح چشممون به تلویزیونه که خدایا داره چه اتفاقی می افته ؟ چند نفر از عزیزانمون رو ازمون گرفتن؟ چند خانوار روزه شون رو با اشک و خون افطار می کنند؟ ... خیلی سخته ...
...
12 نفر شهید دو عملیات تروریستی امروز ! بعلاوه ی بالای هزار نفر شهید مدافع حرم تو این چند سال! بهای داشتن امنیتی که قدرش رو نمیدونیم !
اتفاقهایی که امروز تو تهران افتاد، شاید برای من و امثال من جدید باشه ولی برای پدران ما آشناست . خیلی آشنا ... دهه ی شصت و 17 هزار شهید ترور ! تیراندازی ، انفجار ، سیانور ، شهید ... کلماتی که پدران و مادران ما باهاشون زندگی کردن... خدایا اون روزها رو دیگه برنگردون ...
...
اینکه چرا این اتفاق تو تهران افتاد و اشکال کار کجاست ! اینکه کجای این حلقه ی امن حفاظتی که ایران ما رو بغل کرده و ما هنوز بهش اعتماد داریم و به وجودش افتخار می کنیم دچار مشکل شده ، روزهای بعد و توسط کارشناسا باید واکاوی و رفع مشکل بشه ان شاءالله اما ...
منافقین دهه ی شصت با داعشی های دهه ی نود ، هیچ فرقی باهم ندارند. هر دو شاخه های یه درختند و سرشون تو یه آخوره ... همه شون فرزندان یه پدرند : شیطان ! (البته یه فرق دارند: منافقین وحشی تر بوده و هستند! ) امیدوارم همون بلایی که سال 67 سر منافقین اومد دوباره سرشون و سر دوستان داعشی شون بیاد ...(احمق ها فکر می کنند اینجا هم عراق و سوریه است ! یه نفر قصه ی یکی از عملیاتهای دفاع مقدسمون رو براشون تعریف کنه تا خوابیدن یادشون بره! )
...
پ ن: خدا به سردار سلیمانی و مدافعین حرم، طول عمر با عزت بده (هرچند که امروز هم سردار و بچه های رزمنده اش عزیز و با عزت اند ) و ما رو قدردان وجود عزیزشون کنه . ان شاءالله
امروز بیشتر از هر روز براشون دعا می کنم ...