دومی ...

سینه ام این روزها بوی شقایق می دهد

داغ از نوعی که من دیدم تو را دق می دهد

 

«او» که اخمت را گرفت و خنده تقدیم تو کرد

آه را می گیرد از من جاش هق هق می دهد

 

برگ هایم ریخت بر روی زمین؛ یعنی درخت

خود به مرگ خویشتن رأی موافق می دهد

 

چشمهایت یک سوال تازه می پرسد ولی

چشمهایم پاسخت را مثل سابق می دهد

 

زندگی توی قفس یا مرگ بیرون از قفس ؟

دومی ! چون اولی دارد مرا دق می دهد

پ ن : بالاخره چهارشنبه بعد از سه روز تعطیلی اجباری که آلودگی هوا ، قطره چکونی تو کاسه مون گذاشت ، تو آلوده ترین روز هفته رفتیم مدرسه ! هر چند من به خیلی از کارای عقب افتاده م رسیدم ولی هوا واقعا آلوده بود ! آسمون خاکستری پر از آلودگی، درست بالاسر آدم ! ... چی میگم؟ ... اصلا خود آدم سرگردون و غوطه ور تو این فضای خاکستری ! ... هنوز سردرد ناشی از آلودگی هوا باهامه ! چندتا از بچه ها هم حالشون خوب نبود ! ...شایعاتی درباره ی علت تعطیل نشدن امروز با وجود آلوده تر بودن هوا دهن به دهن می گشت که  ... کاش راست نباشه !

خلاصه خدا رحم کنه ! هنوز ماشینای بی کیفیت پیش خرید شده ی ملت با وام 25 میلیونی وارد خیابونا نشدن !!!

2- امروز روز خوبی نبود ... همه چی دست به دست هم دادن تا احساس خستگی و خوب نبودن کنم !!! تو روزای بد گاهی حتی دیدن آدمای خوب هم به جای اینکه حال آدم رو خوب کنه ، میتونه آدم رو بدحالتر و امیدش رو ناامیدتر  کنه !

-انتخاب این شعر شاید از این حال بد نشأت گرفته باشه !... شاید !-