نمانده غیر رسیدن به زیر قُبّه گزیرم
سه شنبه, ۱۰ آذر ۱۳۹۴، ۱۱:۵۳ ب.ظ
نه مثل کوه محکمم نه مثل رود جارى ام
نه لایقم به دشمنى نه آن که دوست دارى ام
...
چقدر غصه مى خورم که هستى و ندارمت
مدام طعنه میزند به بودنم ، ندارى ام
------------------------------------------------------------------------------------------
پ ن: یکی از بچه های پارسال اومده و میگه: خانوم برا ما دعا کن . دعای خانوما قبوله !
... کوچولوی خوش خیال !
.
به اربعین همه خونگریه های دشت و کویرم
کجاست قلب صبوری که گم شده ست مسیرم
چو قطره ای که به دریا چو گرد در شب صحرا
بعید نیست اگر در میان راه بمیرم
...
دعایی ام که ندیده به عمر رنگ اجابت
نمانده غیر رسیدن به زیر قُبّه گزیرم
***
پ ن2: شعر اول از تقی سیدی و دومی از زهرا سپه کار
۹۴/۰۹/۱۰