شیر جایزه ای
صبح ها هر روز دو نفر از بچه ها به عنوان نماینده ی شیر ، میرن و شیر کلاس رو میارن. 5-6 نفر از بچه ها به دلایل مختلف شیر نمیخورن! مثل حالم بد میشه ، مامانم گفته شیر سرد نخورم و صبحانه خوردم و ... .(البته اگه کسی بخواد بعدا شیرش رو بخوره یا ببره خونشون میتونه سهمش رو برداره!)
اوایل اضافه ها رو برمیگردونم دفتر مدرسه . ولی چند هفته ای میشه که اضافه ها رو تو کلاس نگهمیدارم تا زنگ آخر.
زنگ آخر ، زنگ خوردن شیر جایزه ایه ! بچه ها برا این شیر سر و دست میشکنن ! شماره ی بچه ها رو به صورت قرعه کشی از تو لیوان شماره ها درمیارم و اگه تا حالا شیر جایزه ای نخوردن ، میان و جلوی کلاس ، یکی از شیرها رو باز کرده و سر می کشن ! (تا کامل شدن یه دور ، به کسی دوباره شیر جایزه ای نمیدیم)
جالب اینجاست ،چند روز بعد از اجرای این برنامه ، یکی از بچه ها که شیر نمیخورد ، به شیر جایزه ای که رسید اصرار کرد اونو بیارم ؛ و تازه بعد از خوردن شیر جایزه ای گفت : میشه یکی دیگه بخورم؟!
و حالا دیگه صبح سهم شیرش رو میخوره و زمان خوردن شیر جایزه ای ، دست به دعا میشه ، یا حتی اصرار داره بدون قرعه کشی بیارمش!
◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆
چیزهایی هست که همه داریم و داشتنشون اینقدر بدیهیه که دیگه نمی بینیمشون ! اینقدر هستن که "نیست" میشن و بی ارزش ! حالا اگه همونها رو نداشته باشیم یا به دست آوردنشون خیلی هم راحت نباشه ، اونوقت برامون عزیز میشن و به هر دری میزنیم برای به دست آوردنشون! اصولا چیزهای کم ، کمیاب و دور از دسترس عزیز و ارزشمند و دلخواهند!
گاهی اینقدر درگیر چیزهایی که نداریم هستیم که حتی حاضر میشیم همون چیزهای همیشگی با ارزش رو بدیم برای داشتنِ نداشته های کم ارزش! (اگه به یه نفر مثلا یه پژو بدن خیلی راضی تر و خوشحال تر میشه تا وقتی که به همه ی مردم نفری یه پورشه بدن!!!)
__________________________________________________
پ ن1: بعد از سالها تدریس و با بچه های کلاس اول بودن ! هنوز هم از بعضی از کارها و رفتارهاشون ، جا میخورم ! هیجانزده میشم و ذوق می کنم ! بعضی از کارها و حرفهاشون ساعتها و روزها فکرم رو مشغول می کنه!
پ ن2: مادر یکی از شاگردام می گفت ، دخترم بهم میگه: مامان ! تو صورتت خوشگله ولی اخلاقت اصلا خوب نیست!!!