طرّه از پیشانی ات بردار ای بالا بلند

 باز هم تسبیح بسم الله گم کرده ام

شمس من کی میرسد؟ من راه را گم کرده ام

 

طرّه از پیشانی ات بردار ای بالا بلند*

در شب یلدا مسیر ماه را گم کرده ام

 

در میان مردمان دنبال آدم گشته ام

در میان کوه سوزن، کاه را گم کرده ام

 

زندگی بی عشق شطرنجی است در خورد شکست

در صف مشتی پیاده شاه را گم کرده ام

 

خواستم با عقل راه خویش را پیدا کنم

حال می بینم که حتی چاه را گم کرده ام

 

زندگی آن قدر هم در هم نبود و من فقط

سرنخ این رشته ی کوتاه را گم کرده ام

علیرضا بدیع - کتاب چله ی تاک 

* شاعر تو کتابش نوشته: طره از پیشانی ات بردار ای " خورشید من"! و تو سایتی نوشته بود "خورشیدکم"!

ولی یکی که این کلمه ی "خورشید من" رو نپسندیده برداشته  "بالا بلند" رو به جاش گذاشته !

... خب من هم از "خورشید من" و "خورشیدکم" خوشم نیومد!

من مولوی ام ...

من گم شده ام... روی زمین هیچ کسی نیست؟

امروز چه قرنی است که فریاد رسی نیست؟

 

آن روز که پر داشتم آورد به بندم

امروز که دل بسته ی خاکم قفسی نیست

 

من روزه ی آیینه گرفتم که نبینم

غیر از تو کسی را که به غیر از تو کسی نیست

 

من مولوی ام ! ترسم از آن است مرا شمس

پیدا کند آنگاه که دیگر نفسی نیست

 

علیرضا بدیع

چله ی تاک -فصل پنجم