دفاع از تمام حقوق

اگر ما امروز داریم از حقوق هسته‌ای مان دفاع می‌کنیم، این فقط دفاع از یک حق نیست. این دفاع از همه حقوق ما است.

اگر دشمن به این نتیجه برسد که با فشار می‌تواند شما را از یک حقتان منصرف کند، او با همین منطق سراغ سایر حقوق شما هم خواهد آمد. با همان ابزار فشار به طمع می‌افتد که شما را از سایر حقوقتان منصرف کند.

***

الآن یکی از بحثهایی که رسانه‌های بیگانه دارند دنبال می‌کنند این است که _من یک برنامه یک ساعته‌ ای دیدم که یک شبکه بیگانه تهیه کرده بود_ می‌گفت مردم شما چرا می‌خواهید انرژی هسته‌ای داشته باشید؟می‌دانید که هزینه‌اش چقدر زیاد است؟! 

یعنی هزینه‌ها را زیاد معرفی کردن، برای این که یک ملتی را از حقش محروم کنند. مثل آن حرکتی که اینها می‌خواستند در قضیه دفاع مقدس انجام بدهند. اگر ملت ما هزینه‌های سنگین داد، این هزینه را، این سرمایه‌گذاری را، فقط برای دفاع از خرمشهر نکرد.

ملت ما در دفاع از خرمشهر به دشمن مدلی را نشان داد که او دیگر برای همیشه اگر با گزینه نظامی علیه ملت ما اقدام کند، پشیمان می‌شود.

*** 

با مناسباتی که  در فضای جهانی درست کرده‌اند می خواهند القا کنند اگر  مقاومت کنید، مقاومت هزینه دارد و فایده ندارد  و بی‌نتیجه است!

 نقطه مقابل آن خطی است که انقلاب اسلامی نشان داد. که اتفاقاً این گونه نیست. اتفاقاً اگر شما مقاومت کنید، موفقیت و پیروزی پشت سر هم خواهید داشت و این تجربه سی و سه ,چهار سال اخیر ما است. این گونه نیست که محاسبات فقط بر مبنایی که آنها تعیین می‌کنند انجام بشود. 

(از این استدلالش خوشم اومد!)

 قسمتهایی از سخنرانی دکتر جلیلی در اهواز 

فضله ی موش در تانکر شیر!

لقمه ی حلال! لقمه ی حلال ! لقمه ی حلال! 

شده لقلقه ی زبونمون!

 صبح تا شب داریم جون می کنیم، معلومه که درآمدمون حلاله! از دیوار مردم بالا رفتیم؟ دزدی کردیم؟ دزد ندیدی ! دزد اونه که بانک می زنه! اونیه که 3000میلیارد تومن پول مملکت رو می خوره و یه آب هم روش! دزد اونه که با رانت دولتی ، میلیاردها تومن به جیب می زنه! دزد اونیه که میلیاردی اختلاس می کنه ! مال حروم مال اونه ! نه حقوق چندصد هزار تومنی من!

 درسته، همه ی اینه مصداق بارز دزدی و نون حرومه ولی ...

اون کارمندی که از کارش کم میذاره ! راننده ای که بقیه ی پول مسافر رو نمیده (هرچند فقط چند ده تومن باشه!)! تولیدکننده و فروشنده ای که جنس رو کم میکشه و کم می فروشه و گرون می فروشه! کسی که رشوه میده تا مثلا خلافی ماشینش صفر بشه! کارگری که از کارش می زنه و جنس بی کیفیت تولید میکنه چی؟

 یعنی 3000میلیارد دزدیه و مال حروم ! ولی 3000تومن و 300 تومن و 30 تومن هیچی نیست؟!!! 

درست که نگاه کنیم، در اصل ماجرا فرقی بین 3 با 3000 میلیارد نیست! اونی که سه هزار میلیارد میدزده ، امکان این مقدار رو داره و میدزده! و اونی که 300 تومن میدزده ، امکانش همینقدره ! و اگه جای اون 3هزار میلیاردی باشه ، اونم اختلاس بزرگ می کنه! 

دیگرون رو مذمت میکنیم که چرا درست کار نمی کنن؟ چرا اختلاس و دزدی می کنن؟ ولی وقتی خوب به احوالات خودمون نگاه می کنیم می بینیم، ما کار طرف رو بد نمی دونیم ، اونی که بده انجام دهنده ی اونه! یعنی اگه 3000 میلیارد رو من بردارم و به من بدن هیچ ایرادی نداره! بده ، چون من ندارم! 

 یکی می گفت همه مون یه فرعون تو وجودمون داریم، منتها اندازه ی مصرهامون متفاوته! اونی که دزدی کوچیک میکنه ، مصرش کوچیکه ، اگه مصرش بزرگ بشه اونم شناگر قابلیه!

 صبح تاشب سگ دو می زنیم بازم هشتمون گروی نهمونه! مالمون برکت نداره! همیشه می نالیم! مشکل کجاست؟ 

یکی از بزرگترین دلائل ، همین لقمه های کوچیک حرومه که داره سیل میشه و زندگیمونو می بره!  

 مال حلال کم رو نمی خواهیم و به هر قیمتی شده می خواهیم زیادش کنیم ! به کم خودمون قانع و شاکر نیستیم! که اگر بودیم حتما روزگارمون بهتر بود! 

باور کنیم زیاد بودن پول به کمیتش نیست، به کیفیتشه! چه کارهای بزرگی که با پول کم  با برکت میشه کرد که با پول زیاد بی برکت نمیشه!

 این لقمه های کوچیک حروم مثل فضله موشی که تو یه تانکر شیر بیفته، همه ی شیر رو نجس می کنه!!!داره تموم زحماتمون رو به باد میده!

  یه کاسه شیر طیب و طاهر بهتره یا یه تانکر شیر نجس و مسموم؟ !!!!!!

حالا چرا اینا رو گفتم ؟ به خاطر اتفاقی که داره تو آموزش و پرورش ما می افته: 

دوره های ضمن خدمت الکترونیکی و لقمه های حرومی که خواسته و ناخواسته داریم وارد زندگیمون می کنیم! 

تو پست بعدی درباره اش توضیح میدم.

افسانه حقیقت دارد

شهدای مدافع حرم یه جور دیگه دل آدم رو می سوزونن! و یه جور دیگه آدم رو دلگرم می کنن!

شهادتشون خیلی غریبونه ست، دور از خانواده و وطن!( هر چند اسلام مرز نمی شناسه !) اینقدر که تلویزیون خودمون هم چیزی درباره شون نمیگه! چون ممکنه روح توافقنامه ای با دیدن و شنیدنش آزرده بشه! باز خدا خیر بده فضای مجازی رو !!!

و این روزایی که سبد کالا و مرغ و گوشت و مسکن و بنزین و یارانه و مذاکره و تحریم و  ... شده فکر و ذکرمون؛ بودن این آدمها تلنگری به وجدانهای خفته مون که:

 " اینه اون آدمی که خدای " انی اعلم ما لا تعلمون!"  فرشته هاشو امر کرد به سجده در برابرش" !

 و چقدر شیرینه دیدن و شنیدن آدمهایی که زندگی و شهادتشون ، اثبات حقیقتی است که عالم و آدم می خوان تو باور کنی افسانه است!

"برای محمود رضا" مطلبیه که برادر محمودرضا درباره ی برادر شهیدش" محمودرضا بیضایی، شهید مدافع حرم حضرت زینب سلام الله علیها"  نوشته.

 این مطلب  رو علاوه بر "اسکالپل" در ادامه مطلب هم می تونیم بخونیم.

لقمه حلال و رابطه اش با ضمن خدمت الکترونیکی فرهنگیان!

چند ساله آموزش و پرورش بنا به دلایلی، خیلی ازکلاسهای ضمن خدمت فرهنگیان رو به صورت الکترونیکی برگزار می کنه. 

یعنی یه سی دی میده و ما باید تو خونه اون نرم افزار رو نصب کنیم و با مطالعه و آزمون 2 مرحله ای و ثبت در سامانه آموزش نیروی انسانی  ، چند ساعت ضمن خدمت برامون ثبت میشه!

 این ضمن خدمتها به چه دردی می خورن؟ 

این ضمن خدمتها مستقیما تو حقوق ما تأثیر داره! چه از طریق ارزشیابی و چه از طریق ارتقا گروه و پایه و ... . 

اتفاق ناخوشایندی که داره می افته اینه: 

خیلی از معلمان و معاونان و مدیران و ... (که خیلی هاشون ، لقمه ی حلال براشون مهمه و شاید بعضی هاشون حتی شکلات تعارفی بچه های مدرسه رو هم نخورن!) خودشون امتحان نمیدن ! مشخصات خودشون و سریال اختصاصی خودشون رو به یکی میدن و اون شخص به جای اونا امتحان میده! یا بعضی از معلمها برای همکاراشون امتحان میدن! و بعضی وقتها هم یک نفر از بیرون آموزش و پرورش پول می گیره و به جای اونا امتحان میده!

 و اینطوری میشه که با دست خودمون ، فضله ی موش می اندازیم تو کاسه ی شیری که برای به دست آوردنش ، با 30 -40 دانش آموز سر و کله زدیم! گچ خوردیم! حرص خوردیم! خون دل خوردیم! 

" أین تذهبون"؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 کاش موضوع یکی از این ضمن خدمتها "لقمه ی حلال و حرام و مصادیق ملموس ولی پنهان آن" بود. 

با یه جستجوی ساده اینترنتی میشه مطالب زیادی درباره رزق و روزی حلال و حروم به دست آورد. مثل:

تأثیر لقمه حلال و حرام

اثرات لقمه حلال و حرام در ایمان قلبی و نفاق قلبی

 

کلنا عباسک یا زینب!

میدان آرژانتین (پایانه بیهقی) – غروب

تلفنم دارد زنگ می‌خورد. گوشی را از توی جیبم در می‌آورم و جواب می‌دهم. محمودرضا است. خوش و بش می‌کند و می‌پرسد کجا هستم. از صبح برای کاری تهرانم؛ می‌گویم کارم تمام شده، ترمینالم، دارم بر می‌گردم تبریز. می‌گوید کی وقت داری؟… حرف مهمی دارم. می‌گویم الان، بگو. می‌گوید الان نمی‌شود و باید هر وقت که کاملا وقتم آزاد است بگوید. اصرار می‌کنم که بگوید. می‌گوید می‌توانی بیایی خانه؟ می‌گویم من فردا باید تبریز باشم، کار دارم اگر می‌شود تلفنی بگویی، بگو. می‌گوید من دوباره عازمم اما قبل از رفتن حرف‌هایی هست که باید به تو بزنم. می‌گویم مثلا؟ می‌گوید اگر من شهید شدم می‌ترسم پدر نتواند تحمل نکند؛ پدر را داشته باش. می‌گویم خداحافظ! من تا یکساعت دیگر خانه شما هستم. می‌گوید مگر تبریز نمی‌روی؟ می‌گویم نه، امشب می‌مانم. می‌گوید بخاطر این چیزی که گفتم؟ گفتم خودم می‌خواهم که بیایم، حالا ول کن. و راه می‌افتم سمت اسلامشهر.

اسلامشهر – خانه محمودرضا

همه چیز در خانه عادی است. پذیرایی همسرش، بازی دختر دو ساله‌اش، بساط چایی، شام روی گاز، تلویزیون روشن، پتوهای ساده‌ای که کنار دیوار پهن هستند و خود محمودرضا، چهره همیشه آرامش، همه چیز مثل همیشه توی این خانه معمولی، معمولی و عادی است و سر جای خودش. هیچ علامتی از خبر خاصی به چشم نمی‌خورد. می‌نشینیم. منتظر می‌مانم تا سر صحبت را باز کند ولی حرفی نمی‌زند. دو سه ساعت تمام منتظر می‌مانم اما حرف‌هایمان کاملا عادی پیش می‌روند. سعی می‌کنم صبور باشم تا سر صحبت را باز کند ولی او حاضر نیست چیزی به زبان بیاورد. بالاخره صبرم تمام می‌شود و می‌گویم بگو! می‌گوید من شهید شدم بنظر تو محل دفنم تبریز باشد یا تهران؟! می‌گویم این حرفها را بگذار کنار و مثل همیشه بلند شو برو مأموریتت را انجام بده، شهید شدی، من یک فکری برایت می‌کنم! بدون اینکه تغییری در چهره‌اش ایجاد بشود با آرامش شروع می‌کند به توضیح دادن در مورد اینکه اگر تبریز دفن بشود چطور میشود و اگر تهران دفن بشود چطور؟ عین کلوخ مقابلش پخش می‌شوم وقتی دارد اینطور عادی درباره دفن شدنش حرف می‌زند. جدی نمی‌گیرم. هر چند همیشه در مأموریت‌هایش احتمال شهادت روی شاخش است. تلاشش برای جواب گرفتن از من درباره انتخاب محل دفنش و فهماندن قضیه به من که شهادتش در این سفر قطعی است نتیجه نمی‌دهد.

–محمودرضا بیضائی (نام مستعار: حسین نصرتی)

ولادت: ۱۸  آذر ۱۳۶۰، تبریز

شهادت: ۲۹ دی ۱۳۹۲، زینبیه – در اثر اصابت ترکش به ناحیه سر

منبع: اسکالپل

پیامک های 2050!

این 2050 هم دیگه شورشو در آورده با این پیامکهاش!

ارتباط مستقیم با رامبد جوان ، بازیگر و کارگردان

با ارسال رامبد یا RAMBOD به 2050

روزانه پنج میلیون ریال جایزه

هزینه : 100 تومان

موندم، کسی هم پیدا میشه تو بازی اینا شرکت کنه و بهشون سواری بده!

یا بهتر بگم : اونایی که به این پیامکها جواب میدن، چه جور آدمی هستن؟

ارتباط مستقیم ، یعنی چی؟ به چه دردی می خوره؟

در این ارتباط مستقیم چه اتفاقاتی می افته، یا ممکنه بیفته ؟

شرکت کنندگان این بازی مسخره ، چه توقع و انتظاری ، چه هدفی از این ارتباط مستقیم ، ممکنه داشته باشن؟!!!!!

خود رامبد جوان ، با این قضیه موافقه؟ باهاشون همکاری می کنه؟ !!!!!!!!

گریه نکن عسیسم!

"تارا" کوچولوی ما یک سال و هفت ماهشه! 

چند روز پیش تلویزیون داشت سریال " آوای باران " رو پخش می کرد.  رسید به صحنه ای که باران  داشت گریه می کرد! 

با شنیدن صدای گریه ، تارا یه دفعه از جاش بلند شد رفت جلوی تلویزیون و با اشکی که کم مونده بود از چشاش بریزه گفت:

گریه نکن عسیسم!!!

سنگ پای قزوین

یارو ، دیروز ، تو یه پستی که 2 ماه پیش گذاشته بودم ، کامنت گذاشته که برم  از وبلاگش بازدید کنم!!!

 یکی دیگه یه متن ادبی پیامکی گذاشته و زیرش نوشته : آپمممممم!!! یعنی به احتمال 99/5 درصد اصلا مطلب رو نخونده!!!

رفتم به وبلاگش سر زدم ، همون اول گذاشته:

اگه دوست داشتین یه کامنتی بذارین و آدرس هم بذارین تا ما هم بهتون سربزنیم. اما اونایی که میان و بدون اینکه مطلب رو بخونن یه کامنت میذارن و میرن خواهشا کامنت اینجوری نذارین ما گدای کامنت شما نیستیم احترام بذار به نوشتم و تا آخر بخونش بعد کامنت بذار یا اصلا نخونده برو چون بعد این دیگه کامنتهای مسخره مثل(ممنون به وبم سر زدین-اومدم خوب بود و ...)تایید نخواهد شد.

أى رو تو برم . . . هــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــى!

امید

امروز رفته بودم بازار ، برای خرید و گردش!

تو یکی از پاساژها، یه دفعه خانومی به اسم صدام کرد: خانوم ... ؟

برگشتم . یه خانوم ، یه پسر 17-18 ساله و یه دختر 14-15 ساله!

پسر: خانوم مدرسه هاشمی ، یادتونه؟!!

ته چهره اش یادم بود ولی اسمش . . . نه! 

اسمش امید بود . امید.س . امید ، مادر و خواهرش

امید  کلاس اول دبستان شاگردم بود. هنوز چشمهای درشت و حرف زدن با مزه اش یادمه ! 

امید کارت دانشجویی شو در آورد داد دستم ؛ دانشجوی حسابداری ! همراه درس خوندن ، تو پاساژ هم کار می کرد! 

خیلی خیلی خیلی از دیدنش خوشحال شدم! هم از اینکه دانشجو بود ، هم از این که کار می کرد!  و مهمتر از اون این که بچه ی سر به راه و مؤدبی بود!

یه چیزهایی از کلاس اولش گفت که من یادم نمی اومد! از گریه هاش و ستاره گرفتنهاش! از دوستهاش و از فوت یکی از دوستهاش که شاگردم نبود.

حس خیلی خوبیه!

اینقدر از دیدنش ذوق کردم که یادم رفت خیلی چیزها ازش  بپرسم! اگه وقت کنم یه سر به فیلم جشن الفبای اردیبهشت 81 می زنم!

تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی . . .

قبلا می گفتم ،خوش به حال تازه مسلمونا، یعنی کسانی که خودشون اسلام رو پیدا کردن و با آگاهی شیعه بودن رو انتخاب کردن.

  اما الان خدا رو هزار مرتبه شاکرم که منت بر سرم گذاشته تا بین چند میلیارد جمعیت جهان ، جزء دویست ، سیصد میلیون نفری (عدد دقیق رو نمی دونم) باشم که شرف شیعه به دنیا اومدن ، از پدر و مادری شیعی رو بهم بخشیده. 

هر چند شیعه ی کاملی نیستم ، ولی مطمئنم 10 درصد بهتر از صفر درصده! این طور نیست؟!

از کجا معلوم که اگه تو ایران و از پدر و مادری شیعه ، به دنیا نمی اومدم ، می تونستم وارد بهشت شیعه بودن بشم؟!! معلوم نیست! پس . . . خدا جون متشکرم!

اون تازه مسلون مثل ماهی ای میمونه که از رود یا تنگ ماهی و یا از خشکی ، به دریا رسیده و طبعا قدر دریا رو بیشتر میدونه . خوش به سعادتش! 

اما من مثل ماهی ای هستم که تو دریا به دنیا اومده و هرگز بیرون از دریا نبوده ، برای همین نمی دونه دور از دریا بودن یعنی چی! و شاید قدر دریا رو هم ندونه ! و شاید دوست داشته باشه زندگی تو رود و برکه و آکواریوم و تنگ آب رو هم تجربه کنه و شاید هم خشکی رو! 

ولی این ندونستن ، چیزی از ارزش دریا و لطفی که خدا به اون ماهی کرده ، کم نمی کنه! می کنه؟!!

تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی!

پس:

مبارک باشه ، میلاد پیامبر بزرگ اسلام و امام صادق علیه السلام ، به همه ی مسلمونا و شیعه های دیروز، امروز ، فردا :)