سجاده ام کجاست؟
می خواهم از همیشگی این اضطراب برخیزم
این دل گرفتگی مداوم شاید
تأثیر سایه من است
که این سان
گستاخ و سنگوار
بین خدا و دلم ایستاده ام
سجاده ام کجاست؟
سلمان هراتی
◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆
این دل گرفتگی مدام "شاید"
تأثیر سایه ی من است؟!!!!!!!!
حتما
...
اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد گناه بخت پریشان و دست کوته ماست
رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن
از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن
.
.
.
دردی ست غیر مردن آن را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن
(مولانا)
(مصرع عنوان از حمید مصدق)
هرچی صدات میکنم
به من جواب نمی دی
دلم برات تنگ شده
فاطمه جان شنیدی ؟
◇
شاید که قهری با من
شاید دوستم نداری
دلت میاد فاطمه (س)
اشکمو در بیاری
◇
اگر دروغی گفتم
یا کار زشتی کردم
نفهمیدم ، ببخشید
پس بگو آشتی کردم
◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆
این شعر خانم "شکوه قاسم نیا" با عنوان "قهر و آشتی" تو مجله ی رشد سال گذشته ی کلاس اولی ها چاپ شده بود و بچه های کلاسم این شعر رو خیلی دوست داشتن.
از اون شعرهاییه که من هم دوسش دارم.
من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم
چه شب‌ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم‌نم، تو را دوست دارم
نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی
من ای حس مبهم تو را دوست دارم
سلامی صمیمی‌تر از غم ندیدم
به اندازه‌ی غم تو را دوست دارم
بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم: تو را دوست دارم
جهان یک دهان شد هم‌آواز با ما
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم
(قیصر امین پور)
◆•◆•◆•◆•◆•◆◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆•◆
پ ن:
از عمر من آنچه مانده بر جای برگیر و به عمر دوست افزای
نان پاره زمن بستان جان پاره نخواهد شد
آواره ی عشق ما آواره نخواهد شد
آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز
وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد
آن را که منم منصب معزول کجا گردد
آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد
آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز
وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد
از اشک شود ساقی این دیده ی من لیکن
بی نرگس مخمورش خمار نخواهد شد
بیمار شود عاشق اما بنمی میرد
ماه ار چه که لاغر شد استاره نخواهد شد
خاموش کن و چندین غمخواره مشو آخر
آن نفس که شد عاشق اماره نخواهد شد
مولانا
...
آن نفس که شد عاشق ، اماره نخواهد شد !!!
خیال ... خیال ... خیال ...
این شعر سعدی یه مصرع فوق العاده داره :
که در آب ، مرده بهتر که در آرزوی آبی
و یه بیت خیلی شیرین و محشر که:
نه چنان گناهکارم که به دشمنم سپاری
تو به دست خویش فرمای ، اگرم کنی عذابی
| اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماست | مرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست! | |
| اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویش | خلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست | |
| میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریم | تفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست | |
| عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شد | خلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست | |
| مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردن | که هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست | |
| *** | ||
| خوش است با غم هجران دوست سعدی را | که گر چه رنج به‌جان می‌رسد، امیدِ دواست | |
| بلا و زحمتِ امروز بر دل درویش | از آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست |
