از اون متن هایی که تو شبکه های مجازی خیلی دست به دست میشه :
دقت کردین چقدر درسته ؟!
آدم وقتی حالِ دلِش خوب باشه ، همه ی دنیا رو خوب می بینه ! عاشق دنیا و مافیهاش میشه ! عاشق همه ی هواها ، همه ی فصل ها ، همه ی آدمها ، همه ی مکان ها ، همه ی همه ی همه چی!
انگار همه ی دنیا به روش می خندن ! به راحتی از کمبودها چشم پوشی می کنه ! به راحتی خطای بقیه رو می بخشه !
آدم دلش آروم که باشه همه ی دنیا براش آروم میشه!
ولی وقتی اوضاع دلش خوب نباشه ، وقتی سرگردون و ناآروم باشه ، وقتی درد داشته باشه ، هیچ چیز خوبی وجود نداره ! هیچ هوا و هیچ فصلی دوست داشتنی نیست . هیچ جا و هیچ زمانی مناسب آسودن نیست ! اوضاع همه ی دنیا خرابه!
...
گویا هر آدمی خودش به تنهایی مرکز عالَمه و تو وجود هر آدمی هم دلِش نقطه ی پرگار عالَمه!
برای همینه که وقتی حالمون بَده دنیای ساکن و ثابت، دور سر مون می چرخه و وقتی آرومیم ، دنیایی که لاینقطع در حال چرخش و گردش هست رو آروم و ساکت حس می کنیم !
انگار دنیای پیرامونمون تابعی از دنیای درونمونه ! رنگ درونمون رو به دنیای اطرافمون می پاشیم و با چشمهایی که مسلح به عینکی به رنگ حال درونی خودمونه ، به دنیا و آدمهاش نگاه می کنیم !
آدمی موجود عجیبیه!...
◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆
پی نوشت کمی بی ربط و کمی با ربط:
اول اینکه بدونین من هم مثل خیلی از معلمها برا کارهای مختلف به بچه ها ستاره میدم یا تو دفترشون یا جلوی اسمشون رو دیوار -این مطلب رو گفتم چون به " پی نوشت" مربوطه !-
عسل اومده جلوم و میگه: خانوم پدربزرگ ما مُرده .
با تعجب میگم: آخی ! خدا بیامرزه ! کی؟
با خنده میگه : فردا!
با تعجب می پرسم: پس چرا می خندی؟
با خنده میگه: آخه ستاره گرفتم !...
پ ن1: آدم کوچولوها از آدم بزرگا هم عجیب ترن !
پ ن2: امروز فهمیدم -یعنی دوباره و چندباره فهمیدم - بچه ها از تمام حرکات و سکنات و حرفهای ما تصویربرداری و کپی برداری می کنن ... باید بیشتر از قبل مواظب گفتار و کردارم باشم !
ــــــــــام
