در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا / سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

بند هفتم از ترکیب بند محتشم :

 

روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار               خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار

 موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه                ابری به بارش آمد و بگریست زار زار                

گفتی تمام زلزله شد خاک مطمئن               گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار    

عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر                 افتاد در گمان که قیامت شد آشکار            

  آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود                شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار                

جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل               گشتند بی‌عماری و محمل شتر سوار        

       با آن که سر زد آن عمل از امت نبی               روح‌الامین ز روح نبی گشت شرمسار        

 وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد

نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد

 

وقتی سرت به روی نی بلند شد
حرف اسارت و زنجیر و بند شد
وقتی که پرده حیا دریدند
به دور زینبت بگو بخند شد