دنیای مجازی با همه ی بدی هاش یه جاهایی برای من خیلی خوب و مفید بوده !حداقل تلگرامش ! به جای اینکه بالای دفتر مشق یا دفتر یادداشت 40 نفر ، پیام بگذارم یک بار پیام رو تو گروه میگذارم . از اولیا رفع اشکال می کنم و حال بی انضباطهاشون رو هم درجا می گیرم !
خلاصه انتظاراتی که از بچه ها و اولیا دارم از این طریق دقیق و به موقع به اطلاعشون میرسونم .
امسال هم روزای اول سال تحصیلی برای کلاس یه گروه تلگرامی تشکیل دادیم و همه ی اولیا توش عضو شدن . (اونایی هم که به هر دلیلی تلگرام نداشتن ، یکی از اعضای خانواده یا نزدیکانشون تو گروه عضو شد .)
همون اول قانون گذاشتم که اگه سؤال ، تصویر و متن بی ربط بگذارن از گروه حذف و اگه تعداد بی انضباطها چند نفر بشن گروه رو تعطیل و کانال درست می کنیم تا ارتباط یک طرفه بشه !
◊◊◊
چند تا از مواردی که شامل این قانون می شد :
درس فلانی چطوره؟... سوال مربوط به یه دانش آموز جاش تو گروه نیست !(در ضمن خصوصی هم به این سؤال جواب داده نمیشه!)
فردا تعطیله؟ (مثلا به خاطر برف یا آلودگی هوا )... من چه میدونم؟! من هم مثل اونا گوش به اخبارم ! مگه آموزش و پرورش اول به من خبر میده بعد به رسانه ها؟!
فلانی دفترش/کتابش/... رو تو کلاس/خونه جا گذاشته !... خب الان من باید چه کار کنم ؟ برم بیارم تحویلش بدم؟
تصویر گل و بلبل و صبح به خیر و شب به خیر و شعر و متن و دعا و ... و استیکر !
... کلاً صبح و شب همگی به خیر ! عیدها مبارک و عزاها تسلیت!
بالاخره اینترنت خیلی ها حجم محدود داره و گذاشتن پیام ، فیلم و تصویر بی جا باعث اذیتشون میشه.
◊◊◊
اولیا هم وقتی دیدن تو گروه میتونن سؤالهاشون رو بپرسند و خودم یا هر کسی بلده جواب میده ، سعی می کردن اشتباه نکنند ! همه چی داشت به خیر و خوشی میگذشت که ...
که یک روز دیدم 7-8 تا استیکر غیـــــــــــــــــــــر مجااااااااز تو گروه گذاشته شد ! و بلافاصله هم مادر دانش آموز اظهار شرمندگی کرد که دست دخترش بوده و استیکرها ناخواسته ارسال شدن!!!!
اینقدر اوضاع خراب بود که مادر دانش آموز نوشت که گوشی رو دست دوم خریده و از وجود این استیکرها بی خبر بوده! و فرداش با کلی خجالت و شرمندگی اومدن که ما از اون خانواده هاش نیستیم و آبرومندیم و ... طبق گفته ی خودش دیروز اینقدر حالش بد شده که رفته زیر سِرُم !
♣♣♣♣♣♣
راستی اصلا داشتن تصاویر غیراخلاقی تو گوشی و ... در شأن ماست؟
آیا بچه ای که این تصاویر رو تو گوشی والدینش می بینه ، نرمال و سالم بزرگ میشه؟
آیا حاضریم چنین گوشی ای رو در اختیار دوستان و خانواده ی خودمون قرار بدیم؟
آیا اگر روزی این گوشی به سرقت رفت یا گم شد بیشتر از ضرر مادی ، ناراحت و نگران از دست رفتن آبرو و شخصیتمون نمیشیم ؟
اگر روزی به اشتباه تصویر یا تصاویری رو برای کسی یا کسانی فرستادیم که نباید! آیا میتونیم تصویر نازیبایی که از ما در ذهن اون فرد یا گروه ساخته میشه رو تصحیح کنیم؟
آیا جرأت داریم رمز گوشی رو برداریم ؟ یا حداقل رمزش رو به دوستان و خانواده مون بدیم؟
آیا اجازه میدیم گوشی مون چند ساعتی دست کسی از نزدیکان و خانواده مون باشه؟
اصلا چیز به این نامطمئنی میتونه جای امنی حتی برای تصاویر و فیلمهای شخصی مون باشه؟
♣♣♣♣♣
پ ن: به نظر من کسانی که اجازه نمیدن حتی همسرشون به گوشی شون دست بزنه و هزار تا رمز براش میذارن و حتی با خودشون تو سرویس بهداشتی هم می برند و ... یه جای کارشون میلنگه !
