از دور سلامی و تو از دور جوابی

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی

الامامِ التّقی النّقی و حُجّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری

الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً

مُتَرادِفَه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍمِنْ اوْلیائِکَ

هرچند که در شهر تو بازار زیاد است

باید برسم زود خریدار زیاد است

من دربه در پنجره فولادم و دیریست

بین من و آن پنجره دیوار زیاد است

آنقدر کریمی که بدهکار تو کم نیست

آنقدر کریمی که طلبکار زیاد است

با بار گناه آمده ام مثل همیشه

با بار گناه آمدم اینکار زیاد است

گندم به کبوتر بدهم شعر بگویم

آخر چه کنم در حرمت کار زیاد است

نوروز به نوروز محرم به محرم

سرمست زیاد است عزا دار زیاد است

هر گوشه ایران حرم توست که با تو

همسایه ی دیوار به دیوار زیاد است

از دور سلامی و تو از دور جوابی

این فاصله انگار نه انگار زیاد است

یک شب که به رؤیاى من افتاد مسیرت

دیدم چه قدر لذت دیدار زیاد است

در خواب سر سفره اطعام تو گفتی

هر قدر که میخواهی بردار زیاد است. . .

هنوز پیش تو و عشق آبرومندم ...

هنوز پیش تو آنقدر آبرومندم

که پاره پاره دلم را دخیل می بندم

به پای قصر بلندت ... و خوب می دانی

که روزگار مدیدی ست من نمی خندم

از اینکه وقت دعا کردن است ، خوشحالم

از اینکه گوش به من می دهید ، خرسندم

برای من نه ، ولی محض شاپرکهایی

که کودکانه یتیم اند ، ای خداوندم!

کمی بیار از تن ابرهای سرسنگین

کمی ببار که همسایه ها ببینندم

به پاس مقدم باران ، دوباره می شکفم ...

قسم به ذات تو و بغض های سوگندم

فقط به خاطر گنجشکهای بی خانه ست

که از ترانه و پرواز و خنده دل کندم

فقط برای دل کودکان پروانه

تو را به زحمت این استغاثه افکندم

جواب بغض مرا می دهی و می دانم

هنوز پیش تو و عشق آبرومندم ...

(سودابه مهیجی)

پیش رخ تو ای صنم ، کعبه سجود می کند

ای تو فروغ کوکبم ! تیره مخواه چون شبم

دل به هوای آتشت ، این همه دود می کند

پ ن: یک نفر کُشته تو را هست بدینسان که منم ؟!!!!!