یادداشت های کلاسی

 امروز به عنوان مستمع آزاد تو کارگاه آموزشی اختلالات رفتاری رایج بین دانش آموزان ابتدایی شرکت کردم . استاد نکات جالبی گفت که گفتن و نوشتنش خالی از لطف نیست .این هم یادداشت های امروز من :

10% مادرهایی که بچه ی ابتدایی دارند دارای 5 مرض هستند:

1- کمالگرایی :فکر می کنند بچه شون تیز هوش و نابغه و همه چی تمومه!

2- مقایسه گری : بچه شون و پیشرفتش رو با بچه های دیگه مقایسه می کنند.

3- زیاد حرف زدن : در طی روز مدام درحال گفتن چیزهایی هستن مثل : مشقاتو نوشتی؟ خوندی؟ تو مدرسه چه کار کردی؟ خانومت چی گفت؟ بشین ، پاشو ، مثل آدم حرف بزن ، مثل آدم راه برو ، درست بنویس و ...

4- همه چیز دانی و همه چیز توانی ! از روش تدریس معلم هم ایراد می گیرند . یه پا روانشناسند و آخرین متدهای علمی برخورد و رفتار با بچه ها رو به معلم آموزش میدن! وقتی خودشون تو خونه به بچه شون املا میگن یا امتحان می گیرن نمره ی بچه شون بیسته ولی نمیدونن چرا تو کلاس اینطور نیست!!!

5- اضطراب و وابسته کردن بچه ها به خودشون!

باید بنشینند پیش بچه شون تا بچه تکالیفش رو انجام بده ! اگه نباشند بچه شون نه تنها از پس انجام تکالیفش برنمیاد که از انجام کارهای شخصیش هم عاجز میشه! بچه به اونها وابسته و چسبیده است و بدون والدینش نمی تونه زندگی کنه!

رابطه باید تابع دلبستگی باشه نه وابستگی و چسبندگی!

♣♣♣♣♣

بچه هایی که اختلال رفتاری دارند :

1. بچه های درونگرا :

• بچه های کمالگرا: بچه هایی که جون می کنند برای رشد ! (تلاش کردن خوبه نه جون کندن!) همیشه میخوان نفر اول باشند ، زود ناراحت میشن ، اگه مثلا یک غلط تو املا بنویسند انگار دنیا به آخر رسیده ! التماس معلم می کنند که این بار رو غلط نگیر و بهم بیست بده / شکل بده دفعه ی بعد درست می نویسم و ...

1- بازخورد باید به والدین داده بشه . احتمالا والدین این " شماره یک بودن "رو ازش توقع دارند.

2- هرگز تسلیم خواهش و التماسش نشید که اشتباهش رو نادیده بگیرید .

3- تو کلاس به همه توجه بشه ! ناخودآگاه بیشتر توجه مون صرف خوبها یا این دانش آموز خاص نشه!(نباید در دریافت توجه معلم هم این دانش آموزا خاص بشن!)

• اضطراب جدایی : با گریه میان مدرسه . از والدینشون جدا نمیشن.

1- بهشون نگین "گریه نکن!" بهشون بگین بشین با خیال راحت گریه کن !

2- از بین پدر و مادرش اونی که جدّی تره بچه رو مدرسه بیاره و نازش رو نکشند . در عوض ظهر کسی که میره بچه رو بیاره تحویلش بگیره و تشویقش کنه. وعده نکنند که اگه درس بخونی چی میشه و چی نمیشه! اگه مدرسه بری اینو میخرم برات و ... (وظیفشه مدرسه بره!)

3- اطرافیان هم دخالت نکنند ! - مادربزرگ نذر کنه برا مدرسه رفتنش! خاله اش زنگ بزنه بپرسه فلانی رفت مدرسه یا نه؟-  این رفتارا بچه رو حساستر می کنه!

• اضطراب : بچه هایی که همه اش نگرانند و آرام و قرار ندارند . مثلا مقنعه شون رو می جوند ، مدام دست و پاشون رو تکون میدن و ...

1- یاد بدین منقبض ننشینند ( پاها جفت و چسبیده به هم . دست به سینه ) کمی راحت بنشینند .

2- نفس عمیق با بینی و 2 برابر بازدم از دهان

3- با خودشون مثبت صحبت کنند . تو میتونی ! اتفاقی نمی افته ! همه چی خوبه و ...

2- بچه های برونگرا :

• ADHD (بیش فعال) :

1- اگه دکتر دارو داده حتما استفاده کنند .

2- دور کردن رسانه های الکترونیکی از بچه ها . تبلت و گوشی دشمن داروهایی مثل ریتالین و ... است . استفاده ی بیش از نیم ساعت از وسایل الکترونیکی ممنوع !

برای بچه های ابتدایی تبلت و گوشی خریده نشده! خود والدین هم مواظب و مراقب نحوه و میزان استفاده شون از این وسایل باشند ! رطب خورده منع رطب نمیتونه بکنه!

3- غذاهایی با طبع گرم نخورند !از افزودنی های طعم دهنده و رنگ دهنده به غذاها و خوراکی ها استفاده نشه .

4- ورزش کنند . مخصوصا شنا

5 - سبزی و میوه ی زیاد بخورند.

• پرخاشگری :

1- به بچه ای که بهش ظلم شده بیشتر توجه کنید .

2- جدول کارهای خوب و کارهای بد براش بکشید تا متوجه رفتارهاش بشه و بدونه برای چی باید تنبیه و محدودیت رو تحمل منه!

3- بندهای 2 تا 5 بچه های بیش فعال درباره ی اینها هم رعایت شود

• دروغگویی و دزدی:

بهشون لیبل و لقب نچسبونیم . فرصت جبران بهشون بدیم . قرارداد باهاشون بنویسیم که تکرار این رفتارها چه محرومیت هایی رو براشون به دنبال خواهد داشت . به سخن چینی شون اهمیت ندیدم و نسبت بهش بی تفاوت باشیم . 

نکته: به هر رفتاری نمیشه گفت "اختلال"! رفتاری اختلال هست که : پر تکرار و با شدت باشه ! مثلا یک بار ، یک هفته گریه کردن ، ناخن جویدن ، دروغ گفتن و ... نمیتونه اختلال باشه . 

دیگه اینکه بعضی رفتارها به فرهنگ جامعه و خانواده ی فرد بستگی داره و ممکنه اختلال محسوب نشه ! مثلا یه روزی زیر ابرو برداشتن پسران اختلال رفتاری محسوب میشد ولی شاید الان دیگه نشه اختلال حسابش کرد . برای اینکه علاوه بر اینکه فراوانیش خیلی زیاد شده در عرف هم دیگه خیلی ناهنجار نیست (البته به شرطی که خیلی تابلو نباشه ! )

دیگه اینکه اختلالات معمولا منشا زیستی و ژنتیکی هم دارند ! تفاوتهای ژنتیکی افراد رو در نظر داشته باشیم و به اندازه ی توان و استعدادشون ازشون توقع داشته باشیم !