سایه بازی

سالهای گذشته حیاط مدرسه بزرگ بود و آسفالت صاف و خوبی داشت بنابراین می تونستم بچه ها رو برای سایه بازی ببرم حیاط و بچه ها سایه ی همدیگه رو بکشند و با مشاهده ی سایه شون تو صبح و ظهر متوجه کوتاه و بلند شدن سایه شون تو ساعات مختلف روز بشن . اما مدرسه ی امسالم هم حیاط بسیار کوچکی داره و هم اینکه کیفیت آسفالتش فاجعه است و اصلا نمیشه با گچ روش چیزی نوشت . بنابراین با مکافات یه گُله آسفالت صاف پیدا کردیم و فقط دو سه نفر از بچه ها سایه ی هم رو کشیدن و ظهر رفتیم تغییراتش رو دیدیم .

برای جا افتادن جهت و اندازه ی سایه از بچه ها خواستم چراغ قوه و عروسک کوچک بیارن و سر میزشون با حرکت دادن نور چراغ قوه تفاوت جهت و طول سایه ها رو متوجه بشن!

بعد از مشکل آسفالت ، مشکل دیگه مون نبودن گچ تو کلاسها بود! با هوشمند شدن کلاسها استفاده از تخته گچی به کلی تو مدرسه مون منسوخ شده بود .

اما به درخواست من ، هم تخته ی وایت برد کلاسم رو ریلی و متحرک کردن تا بتونم از تخته گچی زیرش استفاده کنم و هم برام از انبار مدرسه گچ پیدا کردن ! به نوعی گچ نازنین رو احیا کردم!

غیر از اینکه ضررهای گچ اگه از ماژیک کمتر نباشه بیشتر نیست ، آموزش خط و خوشنویس به بچه های کلاس اول با گچ تأثیرگذارتره!