جهان بی سویی محض است من سوی تو می آیم

جهان بی سویی محض است من سوی تو می آیم

که شاید در هوای عشق جانم را بپالایم

جهان بی سویی محض است، تاریک است، زندان است

چرا بیهوده بر دیوار زندان دست می سایم؟

***

در این تکرار وحشتناک روزی نو نمی آید

در این تکرار وحشتناک دیروز است فردایم

جهان کوچک و غم ها و آدم های کوچک تر

نمانده جز میان شعرها، افسانه ها جایم

***

جهان کوچک و غم ها و آدم های کوچک تر

به یُمن عشق –تنها عشق- کوچک نیست غم هایم

خدایا! کوه از اندوه سنگینش فرو پاشید

من امّا ذرّه ام، یک روز تا خورشید می آیم

 اسماعیل امینی