که نیست ...

در خیالات خودم ، در زیر بارانی که نیست

می رسم با تو به خانه ، از خیابانی که نیست

مینشینی روبه رویم خستگی در میکنی

چای میریزم برایت ، توی فنجانی که نیست

◆•◆•◆•◆

باز میخندی ومیپرسی که حالت بهتر است؟

باز میخندم که خیلی! گرچه میدانی که نیست

شعرمیخوانم برایت ، واژه ها گل میکند

یاس ومریم میگذارم توی گلدانی که نیست

◆•◆•◆•◆ 

چشم میدوزم به چشمت ، میشود آیا کمی

 دستهایم را بگیری ، بین دستانی که نیست؟

 وقت رفتن میشود ، با بغض میگویم نرو

پشت پایت اشک میریزم ، در ایوانی که نیست

◆•◆•◆•◆ 

میروی وخانه لبریز از نبودت میشود

باز تنها میشوم با یاد مهمانی که نیست

رفته ای وبعد تو ، این کار هر روز من است

باور اینکه نباشی کار آسانی که نیست …

پ ن: برای مهلای عزیز

شاعر شعر رو هم متاسفانه نمی شناسم !