همیشه فکر می کردم دنیا میدان مسابقه ی دو سرعته با طول مثلا 100 متر! با یه خط شروع و یه خط پایان.
پس هر کی زودتر و سریعتر به نقطه پایان برسه، برنده است.
بعد فکر می کردم خب! همه که تو یه سطح نیستند! یعنی خط شروع گویا یکی نیست! یکی خط شروعش 50 متر جلوتر از نقطه صفره، یکی روی خط صفر، اول 100 متر ایستاده و یکی هم مثلا 50 متر عقب تر از نقطه صفر ایستاده! حالا بگذریم که یکی کفش و لباس مناسب داره و یکی کفش و لباس معمولی و یکی دیگه پابرهنه است، و یکی هم بدون پا و دست!
با این تفاسیر تا اونی که معلوله و 50 متر عقب تر از خط شروع ، تا بیاد به خط صفر برسه، اونی که 50 متر جلوتره و امکاناتش توپ! به مقصد و خط پایان رسیده و داره آب پرتقالشو میل می کنه!
و وقتی خودت رو اون 50 متر جلوتره با امکانات فول نبینی، حس نا امیدی و نا عادلانه بودن مسابقه، طبیعی ترین حسی است که به آدم دست میده!
امروز به طور اتفاقی به حرفهای کارشناس برنامه سمت خدا(حاج آقا ماندگاری) گوش می کردم که این مثال رو زد:(البته به زبون و کلمات خودم عرض می کنم!)
دنیا میدان مسابقه است با یه خط شروع ولی . . . با خط پایان متفاوت!!!
خط شروعی رو فرض کنید که شرکت کنندگان ایستاده در پشتش به این شرح اند:
یکی با بنز ، یکی با پیکان ، یکی با دوچرخه ، یکی پیاده ، یکی هم سینه خیز!!!
اما قشنگی مسابقه ، خط پایان و مقصد هر شرکت کننده است! مثلا :
اون بنز سوار باید 100کیلومتر بره ،
پیکان سوار 50 کیلومتر،
دوچرخه سوار 20 کیلومتر،
پیاده 10کیلومتر،
و سینه خیز 1 کیلومتر.
و اگه اون سینه خیزه بتونه به خط پایان یک کیلومتری خودش برسه ، همون مدال طلایی رو میگیره که اون بنزسوار در انتهای 100 کیلومتر می گیره.
(البته که این اعداد ،فقط برای فهم من و توئه، کیه که ندونه با بنز 1000 کیلومتر هم بری با یک کیلومتر سینه خیز برابری نمی کنه!)
این که از آدم به اندازه ی توان و امکاناتش توقع داشته باشند، حس خوبی به آدم میده به اسم... آرامش!
"لا یکلف الله نفسا الا ما ءاتاها" آیه 7 سوره طلاق
یعنی خداوند از هیچکس جز به اندازه ای که امکانات داده ، تکلیف نمیخواد!
مهم انجام تکلیفه ... همین!
***
وقتی داشتم این مطلب رو می نوشتم، آقا(=پدر محترم) داشت با صدای بلند قرآن می خوند. و درست وقتی که داشتم آیه رو می نوشتم ، صدای پدرم رو شنیدم که به همین آیه رسیده بود، سریع پریدم کنارش که ببینم املای درست این آیه چه جوریه و آدرس آیه کجاست!
من که این همزمانی رو یه نشونه می دونم، یه نشونه ی قشنگ! من عاشق نشونه هام!!!
***
در ضمن ، خدا رو شکر که ما دوچرخه سواریم! هم برای سلامتی خودمون خوبه ، هم برای بقیه مردم آلودگی صوتی و تصویری و آلودگی هوا ایجاد نمی کنیم!!!