هوای حوصله ابری ست

آدمیست دیگر
یک روز حوصله ی هیچ چیز را ندارد
دوست دارد بردارد خودش را بریزد دور

پ ن: این مطلب رو از "بی حوصله گی" نذاشتم! یعنی این مطلب رو نذاشتم که بگم "حوصله" دارم یا ندارم ! فقط از این المان ، نماد ، چه میدونم مجسمه! خوشم اومد. دم طراح و سازنده اش گرم ! قشنگ معلومه آقاهه حوصله نداره و خودش رو برداشته ریخته دور!

(نمیدونم شاید هم منظورش "بی حوصله" نبوده و مثلا میخواسته یه چیزی مثل تفکر ،  یا حتی سر درد رو نشون بده!   :)))

فقط یه چیز ! آدم اگه قرار باشه هر روز از جلوی این مجسمه ی بی حوصله رد بشه و ببیندش ، دیگه حال و حوصله ای براش می مونه ؟!!!

*****

با ربط و بی ربط :

عزیز! با همه ی ناسازی ساز روزگار ، هنوز :

" تو عاشقانه ترین شعر روزگار منی ..."

سرما ، یخ را نمی شکند

مردی می گوید :"آقا شما چقدر حوصله دارید . من سر به سر بچه های خودم هم نمی توانم بگذارم . آدم دیگر دل و دماغ و وقت این کارها را ندارد . همین قدر که بتوانیم لباس و خوراک و وسائل درس و مدرسه شان را فراهم کنیم برای سرمان هم زیاد است ".

مرد هنوز حرف می زند ، و من و پسرک دور می شویم .

وراجی های مکرر ابلهانه، وقت پرگویی ، هر قدر که بخواهی دارند . وقت بهانه جویی های حقیرانه . وقت بازی کردن با بچه ها را ، اما ندارند .

□

از کتاب "یک عاشقانه ی آرام " نادر ابراهیمی ، انتشارات روزبهان

پ ن : آدمهایی که مدام غر می زنند و بهانه جویی های احمقانه می کنند ، دشمن زندگی خودشون و همنشینان شون هستند. اینها آدمهای یخ زده ای هستن که حتی اگه بخوان نمیتونن دستهای من  و تو رو گرم کنن! و به قول نادر ابراهیمی تو همین کتاب:

سرما ، یخ را نمی شکند . ما سرمازدگان ، آرزویی جز شکستن یخ وجود دیگران نداریم . مگر می شود ؟ این است که افسرده می شویم ، و باید که از افسردگی درآییم.