این روزهای بی تو ، به فردا نمی رسند
این چشمه های تشنه به رؤیا نمی رسند
هر روز می شتابم و این کوره راه ها
هرگز ، به ابتدای تو حتی نمی رسند
مانند رودها که گرفتار رفتن اند
یکریز می روند و به دریا نمی رسند
من ، شب ، شب است خانه ام ؛ ای باغ آسمان!
آن میوه های کال تو آیا نمی رسند؟
این روزهای بی تو . . . نه ؛ خاموش می شوم
این حرف ها به عالم بالا نمی رسند
قربان ولیئى_ ترنم داوودی سکوت
۰
۲۷ دی ۹۲ ، ۱۳:۴۸