سامانه ی شاد درست شده برای آموزش بچه ها تو این وانفسای کرونا! شادی که خیلی شادی هم برامون نیاورده!
سامانه ای که معلم با دانش آموزان و دانش آموزان با معلم می تونن با هم در ارتباط باشند و فیلم و صوت و عکس و متن تبادل کنند .(تا اینجاش مثل پیامرسانهای دیگه است!)
با این تفاوت که تو پیامرسانهای دیگه منِ معلم می تونستم مدیر رو عضو گروه کنم برای نظارت بر کارم ولی تو شاد مدیر منو عضو گروه میکنه! در ضمن تو این سامانه بچه ها و اولیا با هم نمی تونن در ارتباط باشند!
من به عنوان معلمی که تو اسفند ماه و تا قبل از رونمایی از شاد ، تو ایتا گروه داشتم و توش کلیپ تدریس می گذاشتم و املا می گفتم و تکلیف می دیدم و غیره دقیقا همون فعالیت رو منتقل کردم به شاد!
تجربه ام میگه همونقدر که تو بارگذاری فایل ها و کلیپ ها توی ایتا مشکل داشتم تو شاد هم دارم. با این تفاوت که فرستادن عکس و صوت کوتاه و متن تو ایتا هیچ مشکلی نداشت و شاد سرشار از اشکاله! وقتی بچه ها میخوان تصویر املا یا امتحانشون رو تو گروه بگذارند ساعتها طول میکشه! (که گویا دارن این مشکل رو درست می کنند) خیلی از اولیا تو شاد گوشیشون هنگ میکنه و تصاویر سیاه میشه و ...
ضمن اینکه من نمی تونم صوت یا فیلمی که توی این سامانه ضبط کردم رو ذخیره یا با یه پیامرسان دیگه به اشتراک بگذارم. مطالب و فایل ها هم گویا تا 6 ماه ذخیره می شوند و احتمالا بعدش پاک میشن و منِ معلم سال بعد نمی تونم ازشون استفاده کنم!
تو ساعات پیک مصرف شاد رسما ناشاده! سرعت انتقال فایل اینقدر کند هست که گاهی مجبور می شیم برای راه افتادن کارمون برگردیم گروه ایتا و اونجا پرسش و پاسخ داشته باشیم . دو روز گذشته که ده درصد هم نشد ازش استفاده کنیم و رفتیم ایتا!
حالا کاری با معایب شاد ندارم . بالاخره یه جوری کلیپ و صوت و ... میگذارم و تدریس می کنم ولی حرفم سر فرصتیه که از دست رفت!
...
بهترین فرصت بود دولت تدبیر کنه و به جای هزینه کردن برای ایجاد یه سامانه ی جدید ، هزینه کنه برای تقویت زیر ساختها و سخت افزار پیامرسانهای داخلی .
می تونستن از پیامرسانها بخوان یه بخش دانش آموزی به پیامرسانشون اضافه کنند با خصوصیات مورد نظر آ.پ.اینطوری میلیونها خانواده سوق داده می شدند به استفاده از پیامرسانهای داخلی .
ولی حیف که بنا نیست کاری انجام بشه که مردم احساس نیاز به پیامرسانهای غیربومی نکنند! قرار نیست به پیامرسانهای داخلی کمک بشه تا مردم با آرامش و رضایت ازشون استفاده کنند.
و دل آدم از این می سوزه که قرار بوده همین کار رو هم انجام بدهند . قرار بود هر مدرسه یه پیامرسان رو انتخاب کنه و دانش آموزان از همون استفاده کنند . به پیامرسانها هم ماموریت آماده کردن برنامه شون رو داده بودند .
ای کاش همون برنامه ی قبلی رو ادامه می دادند و دانش آموزان بین پیامرسانهای مختلف تقسیم میشدند و اینطوری ترافیک پیش نمی اومد و در ضمن بین پیامرسانها رقابت به وجود می اومد برای بهتر کردن پیامرسانشون!
ولی .... ولی یکباره بعد از عید نظرشون عوض شد و گفتند چرا پیامرسانهای داخلی رو وارد گوشی های مردم کنیم!!! اونطوری خدایی نکرده مردم متوجه میشدند از اینها هم میشه راحت استفاده کرد و با خانواده و دوست و آشنا ارتباط داشت! بنابراین یه سامانه ی ناقص و محدود و ابتر رو رو کردند!
...
فکر می کنند یه محیط ایزوله و گلخانه ای برای بچه ها و معلمها به وجود آوردند ولی گویا خبر ندارند کنار آیکون همین سامانه ی شاد تو گوشی معلمها بچه ها و والدینشون آیکون تلگرام ، واتساپ، اینستاگرام و ... هم وجود داره!!!!! نمی بینند که اولیا و دانش آموزان و معلمها و ... در حین استفاده از این سامانه برای ارتباط گرفتن با خانواده و دوستان و همکلاسی ها و ... میرن سراغ پیامرسانهای دیگه!
همونطور که گروه های همکاران هر مدرسه همچنان تو واتساپ تشکیل شده و سالهای بعد اولیا برای ارتباط و تبادل نظر با هم به احتمال قریب به یقین گروه هاشون رو تو واتساپ تشکیل خواهند داد!
...
حداقل کاری که الان به ذهنم می رسه اینه که کاش کاری کنند عموم مردم هم بتونن از این سامانه برای ارتباط با هم استفاده کنند .
ولی حیف! حیف که نرود میخ آهنین در سنگ! و چشمهایی که عادت کرده اند به خارج از مرزها دوخته بشن و مرغ همسایه رو غاز و شترمرغ و بوقلمون ببینند ، نمیخوان و باور ندارند که میشه جور دیگر هم دید و عمل کرد!
