هر سنگ که بر سینه زدم نقش تو بگرفت/آن هم صنمی بهر پرستیدن من شد

تا مهمانها بِرن ، ساعت از یک نیمه شب گذشت . حین پذیرایی و به جا آوردن واجبات و مستحبات میزبانی ، جسته و گریخته تصاویری از دیدار شاعران با رهبری رو  می دیدم . اول فکر کردم داره مراسم رو پخش می کنه و ناراحت که، چرا الان؟ ولی بعد دیدم نه ! فقط یه گزارشه و گویا قراره جمعه و شنبه پخش بشه! بعد که مهمونا رفتند ، دیدم ، خوابِ این ساعت ، یعنی بیدار نشدن و گرسنگی مضاعف فردا! پس نشستم به دیدن چند تا از شعرهایی که تو سالهای گذشته ، شاعرا تو حضور آقا خونده بودن.

و مهمتر از همه دیدن فیلم کامل جلسه ی سال گذشته.چه کاملی!!(گزارش مکتوب رو که می خونی می بینی همچین کامل هم نیست!)

بین سالهایی که این ضیافت شعر تو بیت رهبری برگزار میشه ، مجلس پارسال از همه بهتر بود (از نظر من البته!)

دیدن این فیلم حدوداً یک ساعتی ، فکر کنم یک ساعت و نیمی طول کشید ؛خب ، بعضی از شعرها رو دوست داشتم چند بار بشنوم!!!  (اشک و خنده قاطی شده بود موقع دیدن این فیلم! بس که یه عالمه شعرِ حال خوب کن ، جمع شدن تو این مجموعه!)

اول مراسم که علیرضا قزوه ی بزرگوار آغاز شعرخوانی رو به شاعران غیر ایرانی سپرد ، یادم اومد که خیلی وقته از خود جناب قزوه شعر نشنیدم (کلاً دوست دارم شعر رو با صدای خود شاعر بشنوم ، حالا صدای قزوه بیشتر!)

از بین شعرهای این هموطنانِ غیر مسلمانِ غیر ایرانی!(به قول استاد بهمن بیگی که همه ی فارس زبان ها رو هموطن نامیده اند!) شعر و لحن خوندن خانم آنا برزینای اکراینی رو خیلی دوست داشتم؛ شعری که درباره ی ایران(همین شیری که در بین دو دریاست کُنامش!)خوندند. مخصوصاً بیت آخر :

از شرق مشرّف بشو ای باد صبا تا           یک بار سلامم برسانی به امامش

با این شعر و بخصوص با این بیت و عرض ارادت به امام رضای نازنینِ من، بدجور خودش رو تو دلِ ما جا کرد!(مرا عهدی ست با جانان ، که تا جان در بدن دارم / هواداران کویش را ، چو جان خویشتن دارم!)

بعد هم شعر انسیه سادات هاشمی با ردیف ِ رفیق که خیلی دلنشین بود! با این مطلع:

مزه ی عشق به این خوف و رجاهاست ، رفیق!          عاشقی بازی آزار و تسلّاست ، رفیق!

(تو یه پست باید این شعر رو بگذارم ، از بس که قشنگه!)

بعد شعری درباره ی کریمِ مظلومِ اهل بیت ، با این مطلع:

بارها از سفره اش با اینکه نان برداشتند         روز تشییع تنش ، تیر و کمان برداشتند

و غزلی درباره ی سنگ و کارکردهاش که یه جورایی خاص بود!یا شعر (رو به آبادی)ِشاعر تبریزی با ردیفِ قسم!

یه شعرِ باحال درباره ی امام رئوف من ؛ که از بس قشنگ بود شعرش و از بس قشنگ خونده شد ، رفتم اسم شاعرش رو درآوردم :علیرضا قنبری

هر گوشه ی ایران حرم توست که با تو          همسایه ی دیوار به دیوار زیاد است

از دور سلامی و تو از دور جوابی          این فاصله انگار نه انگار زیاد است

تا رسید به اون بیت غبطه برانگیز و گفت:

آن شب که به رؤیای من افتاد مسیرت        دیدم چقدر لذت دیدار زیاد است 

(یک بار خواب دیدن تو به تمام عمر می ارزد)

بعد رسید به احمد بابایی و شعرش که به نظر من، قلّه ی بلند این سلسله جبال معظم بود! هم خود شعر و هم طرز خوندنش! کاش می شد همه ی شعر رو بخونه!

خبر آمیخته با بغضِ گلوگیر شده ست       سیلِ دلشوره و آشوب سرازیر شده ست

تا میرسه به جایی که من خیلی دوسِش دارم :

ما نمک خورده ی عشقیم، به زینب سوگند        پاسبانان دمشقیم ، به زینب سوگند

 کامل این شعر محشر رو هم - که قبلاً تو وبلاگ بلاگفاییم گذاشته بودم-  تو یه پست جداگانه باید بگذارم.

شاعری جوان (یا بهتره بگم ، نوجوان!) یه شعر قشنگ درباره ی امام هادی علیه السّلام خوند با این آغاز:

ای نگاهت شفای بیماران     ای امام صداقت و باران

و شعر شاعر نابینایی که پر از احساس و خیال بود! و چقدر هم قشنگ خوند (مردی شبیه چلچله! اصلاً ندیده اید؟)

آیا شما نشانه ای از من ندیده اید؟       کوهی درست رو به شکستن ندیده اید؟  

...

در کوچه های گریه ی بسیار ، خنده شد          از دست سنگهای زمانه پرنده شد

   شاعر جوانی به اسم سعید طلایی ، شعر طنزی خوند در حال و هوای نماز و نیایش امثال من(پست "حالتی رفت که محراب به فریاد آمد" ما که یادتونه؟!)

فکرم همه جا هست ، ولی پیش خدا نیست     سجّاده ی زردوز که محراب دعا نیست

شعری پر از خنده های قشنگ و دعای آقا که: خدا ان شاءالله این نماز رو از شما(ما) قبول کنه! که اگه این دعا درباره ی من یکی مستجاب بشه ، دیگه چیزی نمی خوام !( البته سععععععی می کنم ، فعلاً چیزی نخوام!)

شاعری هم یه شعر آذری درباره ی امام رضا جانِ من خوند که خیلی ازش سر در نیاوردم!

فیلم با شعر خوب زکریا اخلاقی تموم شد و من دلم باز هم شعر می خواست ! شعر از کسانی که نبودند!

پس امیری اسفندقه کو؟ شاعری که مثل شعراش صاف و زلاله! چقدر این مردِ مجسمه ی حیا و ادب ، دوست داشتنیه!!!

محمد کاظم کاظمی؟ سعید بیابانکی(چقدر هم قشنگ شعر می خونه!) یا قادر طهماسبی(فرید) که وقتی شعر می خونه ، ناخودآگاه یاد صدای خبرنگاری می افتم که خبر آزادی خرمشهر رو می داد: (خونین شهر ، شهر خون ؛ آزاد شد!) یه صدای حماسی و محکم! فاضل نظری؟ خود قزوه و خیلی های دیگه؟!

به خاطر ارادتم به مرتضی امیری اسفندقه رفتم آرشیو شعرخوانی های سالهای پیش رو شخم زدم! و علاوه بر شنیدن شعرهای اسفندقه ، چندتا شعر هم از استاد مشفق کاشانی، محمدعلی بهمنی ، ولی الله کلامی (شعرهای ترکی شون معرکه است!) علیرضا بدیع ، احمد عزیزی(اللهم اشف کل مریض)، محمد کاظم کاظمی ، فاضل نظری و فرید و ... شنیدم و ... شد زمان سحر!

یه شعرخوانی بی نهایت بامزه و شیرین هم از قاسم رفیعا دیدم به اسم :" بچه محله ی امام رضایُم". پُر از خنده های شیرین ! شعری از زبون یه مشهدی ساده دل که برا کفترا و گنبد طِلای امام رضا (عیه آلاف التهیة و الثناء) نقشه کشیده . با پایانی شیرین تر که:

گنبد و مُنبد نمیخوام با صفا     سی سالِ پای سفره ی این آقا    

منتظرِ یه ژتون غذایُم     بچه محله ی امام رضایُم

این هم بخشی از شعر تُرکی استاد ولی الله کلامی که خیلی قشنگ و بااحساس خوندند:

عشق اوتوندا آلیشمیاخ نِینیاخ

عاشیقلره گاریشمیاخ نِینیاخ

مَحبّتدن دانیشمیاخ نینیاخ

دیلده دردِ شدیدیمیز وار بیزیم

بشنوید:

بچه محله ی امام رضایُم