و نخوانیم کتابی که در ان باد نمی آید

اردیبهشت رسیده و همین روزاست که در نمایشگاه کتاب رو باز کنن به روی خلق الله!

طبق یه عادت قدیمی ، یه برگه ای معمولا دمِ دستم هست و اسامی و مشخصات کتابهایی رو که از منابع مختلف (شنیدن ، خوندن و دیدن) به دست میارم و بنا به دلایلی توجهم رو جلب می کنن ، به مرور زمان توش می نویسم ؛ وقتی نمایشگاه باز میشه (و طبق قانونی ننوشته که هر سال باید حداقل 2 بار از نمایشگاه دیدن کنم!) روز اول فقط میرم سراغ اونا و لیستم و اگه پیداشون کردم و اگه همچنان برام جالب بودن ، می خرمشون.

روز دوم هم علاوه بر جستجوی کتابهای جامونده! با خیال راحت غرفه ها رو دید میزنم تا اگه کتابهایی از غرفه ها و انتشاراتی های دیگه خواستن نظر ما رو به خودشون جلب کنن، فرصت این سعی رو بهشون داده باشم! شاید حکمتی در این کار بود و چه بسا اون ناشر و نویسنده از سال بعد رفت تو لیست خرید روز اول!

اما... لذتی که در خریدن و خوندن کتاب هست ، در حمل و انتقال کتابهای خریداری شده از نمایشگاه به خونه نیست! اما خیالتون راحت ، وقتی میرسین خونه لذت ورق زدن و بوییدن کتابهای نویی که تازه خریدین ،  منتظرتونه تا خستگی حمل اونا رو از تنتون بیرون کنه! ( البته اگه دیدن کتابخونه ی پُر و در حال انفجارتون ، این لذت رو کوفتتون نکنه!)(ای خدااااااا!)

تو خونه کتابها رو بچینین دورتون (هر چه شلوغتر بهتر! این یعنی شما خیــــــــــــــــــــلی کتاب خریدین! و خیلی بافرهنگین!) و به شکل نا منظم یکی یکی بردارین ، ورق بزنین ، دو سه خط بخونین و بگذارین کنار .(اسم این مرحله است: دل آب شدن یا دل رفتن ) اگه کسی هم خواست بهشون دست بزنه اول با چشم غرّه و اگه نشد با شدت و اگه بازم نشد با مهربونی یا التماس از بقیه بخواهید بهشون دست نزنند و یا حداقل مواظب باشن کثیف و تاخورده نشن! اَه اَه ! اثر انگشت چرب رو جلد کتاب نو!!! (این کار رو بعداً خودتون هم میتونید انجام بدین . لازم نیست همین روز اولی بقیه زحمتش رو بکشن!)

تا یادم نرفته: حالا که شما چون نگینی وسط حلقه ی کتابها نشستین ، صفحه ی اول کتاب ها رو تاریخ بزنین و امضا کنین! (جهت پُر شدن چاله ی جاودانگی در روح!) [میدونم تا حالا نشنیده بودین ! راستش ما هم تا حالا نشنیدیم !]

تو پرانتز عرض کنم خدمتتون که تو روح بشر یه چاله ای هست به اسم (جاودانگی!)  که با یادگار و یادگاری پُر میشه! یعنی هر بنی بشری دوست داره یه اثری از خودش باقی بگذاره تا آیندگان با دیدن اون اثر به یادش بیفتن و اگر شد یه (خدا بیامرز)ی ، نشد هم یه ... (حالا هر چی) نثارش کنن تا این چاله پُر بشه! - لازم به ذکره که چاله ی خالی یعنی : فراموش شدن! - برا همینه که کسانی که باقیات الصالحاتی از دستشون برنمیاد و جاودانگی دونشون خالیه، سعی می کنن رو درختا و آثار باستانی و ... اسم و یا حروف اول اسم خودشون و دوستان جانی شون رو - جهت کمک به فرایند یادآوری آیندگان - حَک کنند! (پُر واضحه که ما و شما تا حالا از این کارا نکردیم!)پرانتز بسته.

تو روزها و ماههای آینده (آخ جون! تابستوووون!) می تونید با توجه به درجه ی دل آب شدگی و دل رفتن ، کتابها رو بردارین و بخونین !

نکته: اگه مثل من عادت دارین زیر بعضی مطالب کتاب خط بکشین ، حاشیه های کتاب رو پُر کنین از نظرات ارزشمند خودتون! جواب نویسنده رو فی المجلس حواله اش کنین تا دلتون خُنک بشه ! یا نظریه ای رو که سالها روش کار کرده ، در جا رد کنین ! یا بابت کلمه، جمله ، پاراگراف یا هر چی ابراز احساسات کنید و تشکر ! یا به خاطر حرف چرند ، بی ربط ، بی مزه و ... اش با کلمات و الفاظ [بووووووووووووق] مورد تفقّد قرارش بدین!  همراه کتاب، مداد (ترجیحا مدادنوکی!) فراموش نشه ! با تشکر

و اما بعد...

من لیستم رو گُم کردم!

شما لیست اضافه ندارین بهم بدین؟ توصیه چی؟ پیشنهادی چیزی ؟