« دوستت دارم » را ، من دلاویزترین شعر جهان یافته ام !
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ
دیروز فاطمه اومده سر میزم و با مهربونی می پرسه: خانوم !؟ شما از من راضی این؟
میگم: بله که راضی ام ، تو خیــــــــــــــــــــــــــــــلی دختر خوبی هستی!
با لبخند و مهربونی میگه: منم از شما راضی ام!
پ ن: همیشه حسرت این حالِ بچه ها رو می خورم! ساده ان ، ساده راضی میشن و ساده دوست دارن!
یکی از خوبی های بی شمار بچه ها اینه که احساسشون رو پنهون نمی کنن! بین قلب و زبونشون راهی نیست. دوست داشتن و نداشتن ها شون رو تو صد تا لفافه نمی پیچن و بدتر از اون تو صد تا پستو قایمش نمی کنن! راحت به زبون میارن چیزی که تو قلبشونه ! و اینطوری ناراحتی ها نمی مونه تو دلشون که تبدیل به کینه بشه ودلشون انبار دوست داشتن های خاک خورده و فراموش شده نمیشه! و شاید برای همینه که اینقدر دوست داشتنی اند.
مثلا سوگند همچین شیرین و با ناز صدات می کنه" خانووم جووون!" که دلت غنج میره! پانیذ طوری از ته دل و خالص میگه " دوسِت دارم!" که آرزو می کنی آهنگ این جمله به گوش همه ی مردم دنیا برسه!
خدا کنه وقتی که بزرگ شدن، مثل ما لفّافه ها رو نشناسن و پستوها رو پیدا نکنن!!!
تو هم ، ای خوب من ! این نکته به تکرار بگو !
این دلاویزترین حرف جهان را ، همه وقت ،
نه به یک بار و به ده بار ، که صد بار بگو !
...
...