باغ آسمان

این روزهای بی تو ، به فردا نمی رسند 

این چشمه های تشنه به رؤیا نمی رسند 

هر روز می شتابم و این کوره راه ها

 هرگز ، به ابتدای تو حتی نمی رسند

 مانند رودها که گرفتار رفتن اند

 یکریز می روند و به دریا نمی رسند 

من ، شب ، شب است خانه ام ؛ ای باغ آسمان! 

آن میوه های کال تو آیا نمی رسند؟ 

این روزهای بی تو . . . نه ؛ خاموش می شوم 

این حرف ها به عالم بالا نمی رسند

---

قربان ولیئى_ ترنم داوودی سکوت